Encyklopedia Solidarności Krasiczyński Kazimierz Maria - Biogramy -

Kazimierz Maria Krasiczyński, ur. 26 VIII 1942 w Brzozowie k. Krosna. Absolwent Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, Wydz. Górnictwa (1964), w 1974 doktorat.

1964-1966 nadgórnik w KWK Sosnowiec, 1966-1982 zatrudniony w Zakładach Badawczo-Projektowych Miedzi Cuprum we Wrocławiu.

Od IX 1980 w „S”; członek KZ ZBiPM Cuprum, redaktor pisma „Solidarność. Biuletyn ZBiPM Cuprum” kolportowanego na terenie zakładów pracy Wrocławia i Zagłębia Miedziowego.

21 I 1982 internowany w Ośr. Odosobnienia w Nysie: w II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1982 uczestnik głodówki protestacyjnej przeciwko brutalnej interwencji ZOMO na Politechnice Wrocławskiej, zwolniony 1 VII 1982. Po wyjściu jeszcze kilkakrotnie zatrzymywany. 1982-1991 pracownik fizyczny Zakładu Renowacji Wyrobów Skórzanych i Futrzarskich Ewy Krasiczyńskiej.

Od 1989 działacz wrocławskiego Koła Chrześcijańskiej Demokracji – Stronnictwa Pracy, redaktor nacz. pisma „Chrześcijańska Demokracja”. 1991-1994 inżynier wentylacji KWB w Sieniawie Lubuskiej. Od 2007 na emeryturze.

Autor i współautor kilkunastu prac naukowych poświęconych eksploatacji rud miedzi w Polsce. Opatentował kilkadziesiąt wynalazków, głównie z zakresu górnictwa.

Odznaczony Krzyżem Semper Fidelis.

1981-1982 rozpracowywany przez Wydz. IIIA/V KW MO we Wrocławiu w ramach SOS krypt. Nr 14; 1982-1984 przez Wydz. V KW MO/WUSW we Wrocławiu w ramach KE krypt. Zaraza.

Tomasz Gałwiaczek