Kubiak Mariusz
Mariusz Kubiak, ur. 11 V 1953 w Toruniu. Absolwent Politechniki Poznańskiej (1977).
1977-1983 specjalista w dziale Głównego Mechanika w Przedsiębiorstwie Budownictwa Inżynierii Miejskiej Inżynieria w Ostrowie Wlkp.
Od jesieni 1980 w „S”; przewodniczący TKZ, następnie przewodniczący KZ w PBIM Inżynieria, członek
Miejskiej Komisji Porozumiewawczej w Ostrowie Wlkp., członek Zespołu Koordynacyjnego Sekcji Budownictwa KK „S”; w 1981 przewodniczący Regionalnej Komisji Wyborczej; obserwator I KZD.
14 XII 1981 internowany w Ośr. Odosobnienia w Ostrowie Wlkp., zwolniony 22 XII 1981. Po wyjściu kolporter prasy podziemnej; 1982-1989 współorganizator wykładów z Katolickiej Nauki Społecznej w Ostrowie; w 1984 autor petycji do rządu PRL w sprawie ujawnienia okoliczności śmierci i ukarania zabójców ks. Jerzego Popiełuszki. 1983-1984 kierownik sklepu Zjednoczonych Zespołów Gospodarczych Inco-Veritas w Ostrowie Wlkp., 1984-1985 pracownik fizyczny przy budowie kościoła św. Pawła oraz przy budowie kościoła parafialnego św. Stanisława w Ostrowie Wlkp., 1985-1990 właściciel warsztatu rzemieślniczego Tokarstwo w drewnie.
W II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1989 członek Tymczasowej Miejskiej Komisji Koordynacyjnej „S” w Ostrowie Wlkp, następnie MKK. W 1989 członek Ostrowskiego Klubu Katolików przy kościele św. Antoniego w Ostrowie Wlkp. W 1990 współzałożyciel struktur PC w województwie kaliskim; 1992-1993 członek Zarządu Regionalnego ZChN w województwie kaliskim; 1993-1996 działacz Ruchu Chrześcijańsko-Narodowego. 1990-1991 organizator i pierwszy kierownik Urzędu Rejonowego w Ostrowie Wlkp. (desygnowany przez PC); w 1991 wojewoda kaliski. 1992-2003 specjalista w SKOK im. Ks. A. Szamarzewskiego w Ostrowie; od 2003 specjalista kontroli państwowej w Najwyższej Izbie Kontroli Delegatura Poznań. 1979-1980 działacz Duszpasterstwa Rodzin przy kościele św. Antoniego w Ostrowie Wlkp.; od 1995 członek Diecezjalnego Zespołu Inicjatywnego Akcji Katolickiej w Kaliszu przy parafii św. Pawła w Ostrowie Wlkp.; obecnie członek Akcji Katolickiej. W 1998 ukończył podyplomowe studia zarządzania finansami na Uniwersytecie im. M. Kopernika w Toruniu.
14 IV 1983 – 25 IX 1989 rozpracowywany przez p. V KM MO/RUSW w Ostrowie Wlkp w ramach KE krypt. Dzbanek.