Kutyba Janusz
Janusz Kutyba, ur. 29 I 1933 w Poznaniu, zm. 12 XII 2006 w Wieliczce. Absolwent Akademii Medycznej w Krakowie, Wydz. Lekarski (1956), specjalizacja I stopnia z analityki (1963), specjalizacja z chorób wewnętrznych I stopnia (1969) II stopnia (1973).
1946–1949 w ZHP. 1951–1956 w ZSP.
1958–1960 stażysta w Miejskiej Pracowni Analitycznej w Krakowie, 1960–1965 lekarz zakładowy w Zakładzie Materiałów Ogniotrwałych HiL w Krakowie-Nowej Hucie, 1964–1973 lekarz w I Klinice Chorób Wewnętrznych AM i PSK, 1973–2002 w I Klinice Kardiologicznej tamże, współzałożyciel i kierownik Oddziału Intensywnej Terapii.
W III 1968 kolporter studenckich ulotek; 1977–1980 kolporter niezależnych wydawnictw NOW-ej oraz pisma „Biuletyn Informacyjny” KSS KOR. 1978–1980 przew. Komisji Rewizyjnej Rady Zakładowej AM i PSK.
Od IX 1980 w „S”; we IX 1980 (z Jackiem Szczepkowskim) prowadził punkt konsultacyjny dla pracowników służby zdrowia, przew. Komitetu Założycielskiego w AM i PSK, nast. przew. KZ tamże, VII 1981 delegat na I WZD Regionu Małopolska w Tarnowie, członek Regionalnej Komisji Rewizyjnej w ZR; IX/X 1981 delegat na I KZD, członek prezydium KKK Pracowników Służby Zdrowia.
Od 13 XII 1981 współorganizator i działacz podziemnej „S” w środowisku medycznym; 13–16 XII 1981 organizator akcji protestacyjnej w AM i PSK, opracował odezwę do członków „S”, zorganizował dostarczenie radiostacji UKF dla strajkujących hutników. 22 X 1982 uznany przez Sąd Rejonowy dla Krakowa-Śródmieścia (w trybie doraźnym) winnym działalności w „S”, odstąpiono od wymierzenia kary. W I 1982 współtwórca (z ks. Władysławem Palmowskim) apteki i poradni medycznej przy kościele MBKP (Arka Pana) w Krakowie-Nowej Hucie, będących również punktem kontaktowym działaczy podziemia i miejscem kolportażu. 1982–2006 organizator mszy za Ojczyznę w bazylice NSPJ w Krakowie.
Od 1982 wydawca podziemnego pisma „Biuletyn Informacyjny NSZZ «S» AM i Państwowego Szpitala Klinicznego”, wydawca i redaktor pisma „Solidarność Grzegórzecka”; kolporter podziemnych pism, książek, znaczków poczt podziemnych i druków „S” (współpracował przy tym z Maciejem Machem z Tajnej Komisji Robotniczej Hutników HiL). W 1982 współinicjator próby odtworzenia KKK Pracowników Służby Zdrowia; jesienią 1982 nawiązał kontakt z MKS Grzegórzki reprezentującym przedsiębiorstwa tej dzielnicy. 29/30 IX 1982 inicjator (z Julianem Baczyńskim i Jerzym Zdebskim) wmurowania tablicy „Pamięci ofiar stanu wojennego 13 XII 1981 – ludzie pracy Grzegórzek” przed bazyliką NSPJ w Krakowie, ufundowanej ze składek członków „S” AM i PSK (zniszczonej przez SB, w 1983 dwukrotnie odtwarzanej i ponownie niszczonej). 1 V 1983 współorganizator manifestacji „S” na Rynku Głównym w Krakowie. Współpracował z TKRH, od IX 1983 z Duszpasterstwem Hutników na osiedlu Szklane Domy, m.in. udzielał porad lekarskich. Wielokrotnie zatrzymywany, przesłuchiwany, karany przez kolegium ds. wykroczeń. 1984–1988 wykładowca Chrześcijańskiego Uniwersytetu Robotniczego im. kard. Stefana Wyszyńskiego przy parafii św. Maksymiliana Kolbego w Krakowie-Mistrzejowicach. W 1988 współorganizator jawnych struktur „S”; członek Komitetu Założycielskiego „S” pracowników AM i PSK; od 30 IX 1988 w Regionalnym Komitecie Solidarności Małopolska.
Od 1989 członek dzielnicowego KO w Krakowie-Nowej Hucie, uczestnik kampanii wyborczej w 1989, 1990–1994 radny Miasta Krakowa z listy Krakowskiego KO, członek klubu Samorządnej Rzeczpospolitej. Po 1990 sędzia Okręgowego Sądu Izby Lekarskiej; w PC (wiceprzew. Naczelnego Sądu Dyscyplinarnego), w RdR (członek Zarządu Wojewódzkiego). 1995–2006 prywatna praktyka lekarska. Od 2000 na emeryturze; pracował społecznie w poradni Pomoc Bliźniemu przy parafii św. Klemensa w Wieliczce.
1960–1963 rozpracowywany przez Wydz. II KW MO w Krakowie w ramach Sprawy Agenturalnego Sprawdzenia krypt. Medyk; 1980–1985 przez Wydz. III-1 KW MO/WUSW w ramach SOS krypt. Arena; 1982–1990 przez Wydz. III WUSW w ramach SOS/SOR krypt. Krety.
Kraków, Region Małopolska