Kwaśniewski Maciej Antoni
Maciej Antoni Kwaśniewski, ur. 24
II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo.
1962 w Pińczowie. Ukończył Technikum Geologiczne w Kielcach (1982), student Uniwersytetu Jagiellońskiego, kierunek filologia polska (1984-1990).
1969-1976 w ZHP.
W 1981 współpracownik ZR Świętokrzyskiego „S”, pracownik techniczny związkowego pisma „Biuletyn Informacyjny Regionu Świętokrzyskiego NSZZ «S»”; od XI 1981 członek Komitetu Obrony Więzionych i Prześladowanych za Przekonania w Kielcach.
Po 13 XII 1981 współorganizator (we współpracy z Ireneuszem Kocelą i Robertem Kulakiem) grupy wydającej ulotki i podziemne pisma (m.in. „Bez Tytułu”, „Kruk”), redaktor i drukarz; w 1982 założyciel podziemnej struktury KOS 997, drukującej m.in. pismo „BIS. Biuletyn Informacyjny Solidarności” i Wydawnictwa Wolne Słowo (działało do 1984 w Pińczowie), autor i redaktor, odpowiedzialny także za stronę techniczną. 1982-1984 autor, drukarz i łącznik pisma „Agencja Informacyjna Solidarności” wydawanego w Warszawie; 1987-1989 autor do krakowskiego podziemnego pisma PPS „Robotnik”; 1988-1989 w PPS, członek Rady Naczelnej i Centralnego Komitetu Wykonawczego. Od 1982 kilkakrotnie zatrzymywany do 48 godz., poddawany rewizjom. W 1983 oskarżony o kolportaż podziemnych wydawnictw, w 1984 sprawę umorzono na mocy amnestii.
1991-1997 redaktor, szef działu miejskiego w „Czasie Krakowskim”, w 1997 szef działu informacji w „Nowym Czasie Krakowskim”, 1997-1998 redaktor w firmie Convector S.A., 1998-1999 właściciel Biura Informacji i Marketingu, 1999-2007 redaktor, z-ca redaktora naczelnego „Gazety Krakowskiej”, od 2007 z-ca redaktora naczelnego „Dziennika Polskiego”.
1982-1986 rozpracowywany przez KW MO/WUSW w Kielcach w ramach SOR krypt. Kos/Kos bis.
Marzena Grosicka