Łuczyński Zygmunt Stanisław
Zygmunt Stanisław Łuczyński, ur. 16
II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo.
1949 w Koszalinie. Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego, Wydz. Chemii (1972), doktorat (1977).
1971–1985 w Polskim Towarzystwie Badań Radiacyjnych.
1971–1983 pracownik naukowy, nast. kierownik pracowni w Instytucie Badań Jądrowych w Świerku. W III 1968 uczestnik wiecu na UW. 1976–1980 współpracownik KOR/KSS KOR (pomoc w transporcie), składacz, uczestnik transportu papieru i kolportażu w niezależnym wydawnictwie NOWa.
Od IX 1980 w NSZZ Pracowników Nauki, Techniki i Oświaty. Od X 1980 w „S”; członek KZ; 1980–1981 redaktor i autor w „Biuletynie Informacyjnym NSZZ «Solidarność» w Instytucie Badań Jądrowych”.
16 XII 1981 internowany, przetrzymywany w Ośrodku Odosobnienia w Warszawie-Białołęce, 23 XII 1982 zwolniony. 1983 po rozwiązaniu instytutu zwolniony z pracy. Od 1983 pracownik naukowy Instytutu Technologii Materiałów Elektronicznych w Warszawie. 1983–1989 członek Społecznego Komitetu Nauki, organizator zebrań Rady Ogólnej SKN, odpowiadał za wydawnictwa, autor w „Tygodniku Mazowsze” (ps. ZŁ), organizator transportu. 1985–1986 konsultant Instytutu Tele- i Radiotechnicznego w Warszawie. Od 1985 członek Polskiego Towarzystwa Wzrostu Kryształów im. Jana Czochralskiego. 1985–1989 założyciel, redaktor i autor podziemnego pisma „Serwis Informacyjny Społecznego Komitetu Nauki”; 1986–1989 organizator druku publikacji SKN w podziemnym wydawnictwie In Plus, współpracownik podziemnego wydawnictwa NOWa przy druku publikacji. V 1988 sprawozdawca podziemnego „Tygodnika Mazowsze” ze strajku w Nowej Hucie.
W 1989 w Biurze Prasowym obrad okrągłego stołu, redaktor „Informacji”, pisma KO przy L. Wałęsie ds. Okrągłego Stołu. 1989–1990 sprawozdawca parlamentarny dziennika „Gazeta Wyborcza”. 1994–2014 dyr. Instytutu Technologii Materiałów Elektronicznych w Warszawie.
Autor publikacji naukowych z zakresu chemii radiacyjnej i gazów.
Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2009).
Anna Grażyna Kister