Encyklopedia Solidarności Łukasik Stanisław - Biogramy -

Łukasik Stanisław, ur. 10 II 1948 w Batorzu k. Kraśnika. Absolwent Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, kierunek historia (1978).

1967–1970 nauczyciel w SP w Dąbrowicy, 1971–1973 w Zespole Szkół Budowlanych w Lublinie, 1973–1974 w SP w Przytkowicach, 1974–1976 w SP w Radoczy, 1976–1979 w SP nr 1 w Głuszycy; 1979–1990 w SP nr 2 w Nowej Rudzie.

1978–1980 współzałożyciel i członek tajnej Konfederacji Rzeczypospolitej Polskiej Ziemia Kłodzka współpracującej z ROPCiO; kolporter niezależnych pism, m.in. „Opinia” i „Robotnik”, współorganizator spotkań dyskusyjnych; w 1980 uczestnik akcji ulotkowych wzywających do bojkotu wyborów do Sejmu PRL.

Od IX 1980 w „S”; członek Komitetu Założycielskiego przy SP nr 2 w Nowej Rudzie; od XI 1980 przew. Koła tamże; w XI 1980 współzałożyciel i członek Komitetu Założycielskiego Pracowników Oświaty i Wychowania w Nowej Rudzie; od XI 1980 z-ca przew. Miejskiej Komisji POiW tamże.

XII 1981–1989 założyciel, organizator i gł. koordynator podziemnego Komitetu Oporu Społecznego Nowa Ruda, struktury współpracującej z podziemną MKK Kłodzko/KOS „S” Ziemi Kłodzkiej. 1982–1989 organizator i koordynator sieci kolportażu i punktów kolportażowych podziemnych pism w Nowej Rudzie, m.in.: „Żółw”, „Robotnik”, „Tygodnik Mazowsze”, „Z Dnia na Dzień”, „Solidarność Walcząca”, „Biuletyn Dolnośląski”, paryskiej „Kultury”, książek Instytutu Literackiego w Paryżu i NOW-ej. Uczestnik akcji ulotkowych i plakatowych, zbiórek pieniężnych na działalność związkową i na pomoc represjonowanym. 1982–1989 współorganizator i członek KIK w Wałbrzychu Oddział w Nowej Rudzie; 1987–1989 współorganizator i członek Duszpasterstwa Ludzi Pracy Duszpasterstwa Ludzi Pracy Duszpasterstwa Ludzi Pracy, struktury kościelne, faktycznie posiadające charakter stowarzyszeń, których celem było wzmocnienie moralne i rozwój duchowy pracujących, a także pobudzenie ich do aktywności w życiu zawodowym i społecznym. Ich działalność nie zawsze była całkowicie jawna. Pierwsze DLP powstały w 1973, szczególny rozkwit tych struktur, często przy współudziale laikatu, nastąpił w okresie stanu wojennego i delegalizacji „S”, co wynikało z bieżących potrzeb – głównie pomocy internowanym działaczom związku, ale także np. potrzeby wspólnotowości czy dalszego samokształcenia po zawieszeniu działalności kursów organizowanych w ramach tzw. Uniwersytetu Latającego. Zazwyczaj opiekunami duszpasterstw byli księża diecezjalni: proboszczowie albo delegowani do tej pracy wikariusze, np. Jerzy Popiełuszko, który od I 1979 pełnił posługę jako duszpasterz średniego personelu medycznego w archidiecezji warszawskiej. Jednym z prężniej działających DLP kierował w parafii św. Maksymiliana w nowohuckich Mistrzejowicach ks. Kazimierz Jancarz, który organizował tam m.in. czwartkowe Msze za Ojczyznę. Z duszpasterstwem tym był związany ks. Tadeusz Isakowicz-Zaleski. Często opiekę nad DLP sprawowali także księża zakonnicy. DLP przede wszystkim pogłębiały świadomość chrześcijańską; ich członkowie poznawali katolicką naukę społeczną, papieskie encykliki, aktualności z życia gospodarczego i społecznego. W ramach DLP organizowano od 1982 Ogólnopolską Pielgrzymkę Ludzi Pracy, która w 3. sobotę i niedzielę IX każdego roku wyruszała (i wyrusza) na Jasną Górę. DLP organizowały pielgrzymki także do innych miejsc kultu religijnego. Choć wszystkie one miały charakter religijny, pozwalały zarazem pracownikom, szczególnie tym zrzeszonym w „S”, na zamanifestowanie jedności i starań w walce o wolność, godność człowieka pracy i prawa pracownicze. Przeciwko DLP protestowały niejednokrotnie władze państwowe, traktując ich działalność jako zagrożenie w sferze wpływu na środowiska robotnicze. DLP prowadziły ponadto działalność samokształceniową, budowały poczucie wspólnoty w kręgu wartości chrześcijańskich, wywierały pozytywny wpływ na życie religijne, społeczne, rodzinne, zawodowe i polityczne. przy kościele św. Mikołaja tamże.

W 1989 przew. Obywatelskiego Bloku Wyborczego w Nowej Rudzie, od XI 1989 członek Stowarzyszenia KO Ziemi Kłodzkiej. 1989–1991 redaktor „Ziemi Kłodzkiej”. 1990–1994 burmistrz Nowej Rudy z listy KO Ziemi Kłodzkiej, 1994–2000 nauczyciel w LO w Nowej Rudzie. Od 2000 na emeryturze.

1984 rozpracowywany przez Wydz. III WUSW w Wałbrzychu w ramach SOR; 14 II 1989 – 17 II 1990 przez p. III/p. V RUSW w Nowej Rudzie/WOKPP w Wałbrzychu w ramach SO krypt. Młyn.

Agnieszka Klarman