Macierewicz Antoni
Antoni Macierewicz, ur. 3 VIII 1948 w Warszawie. Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego, Wydz. Historyczny (1971).
W 1965 jako uczeń XVII LO im. Andrzeja Frycza-Modrzewskiego w Warszawie odmówił potępienia na apelu szkolnym „Orędzia biskupów polskich do biskupów niemieckich”. Od 1967 komendant I WDH im. Romualda Traugutta, tzw. Czarnej Jedynki, w 1969 współtwórca (z Markiem Barańskim, Januszem Kijowskim i Wojciechem Onyszkiewiczem) kręgu starszoharcerskiego Gromada Włóczęgów. W II 1968 zbierał podpisy pod listem do Sejmu PRL przeciw zdjęciu ze sceny Teatru Narodowego ''Dziadów'' Adama Mickiewicza w reż. Kazimierza Dejmka; w III 1968 uczestnik strajku okupacyjnego studentów na UW, 26 III 1968 aresztowany, przetrzymywany w AŚ Warszawa-Mokotów, w VII 1968 zwolniony. W 1975 zbierał podpisy pod listem do Sejmu PRL przeciw planowanym zmianom w Konstytucji. 1972-1973 nauczyciel historii, 1974-1976 pracownik Katedry Iberystyki UW. W 1976 współorganizator pomocy (m.in. z Ludwikiem Dornem, Urszulą Doroszewską, Wojciechem Fałkowskim, Piotrem Naimskim i Wojciechem Onyszkiewiczem) dla represjonowanych robotników Ursusa, Płocka, Grudziądza i Radomia; 23 IX 1976 współzałożyciel KOR (pomysłodawca nazwy), sygnatariusz „Apelu do społeczeństwa i władz PRL”, KSS KOR; zwolniony z pracy. X 1976 – V 1977 redaktor „Komunikatu” KOR; w V 1977 aresztowany (z 10 działaczami i współpracownikami KOR), 23 VII 1977 zwolniony na mocy amnestii. 18 IX 1977 sygnatariusz Deklaracji Ruchu Demokratycznego, od X 1977 redaktor (z Wojciechem Arkuszewskim, L. Dornem, U. Doroszewską, Jakubem Karpińskim i P. Naimskim) niezależnego pisma „Głos”. 6 VIII i 2 IX 1978 uczestnik spotkania z czołowymi działaczami czechosłowackiej Karty 77 (m.in. z Václavem Havlem) w Karkonoszach na granicy polsko-czechoslowackiej; 3-10 X 1979 uczestnik głodówki w kościele Świętego Krzyża w Warszawie, podjętej na znak solidarności z aresztowanymi działaczami czechosłowackiej Karty 77. W XII 1979 współorganizator (z Andrzejem Czumą i in. działaczami ROPCiO) manifestacji na Starym Mieście w Warszawie w rocznicę Grudnia ’70; 1977-1980 bez zatrudnienia. Wielokrotnie zatrzymywany na 48 godz., poddawany rewizjom.
We IX 1980 współorganizator (z Jarosławem Kaczyńskim i Janem Olszewskim) punktu informacyjnego dla osób zakładających NSZZ; od IX 1980 w „S”, współtwórca i szef Ośrodka Badań Społecznych przy MKZ Mazowsze, następnie ZR Mazowsze, członek Zespołu Ekspertów przy KKP, następnie KK. Od XII 1980 wydawca niezależnego dziennika „Wiadomości Dnia”. W 1981 członek Rady Programowo-Konsultacyjnej OPS-Z KKP, następnie KK, uczestnik I KZD, współzałożyciel Klubów Służby Niepodległości.
13-16 XII 1981 uczestnik strajku w Stoczni Gdańskiej im. Lenina, 16 XII 1981, po pacyfikacji strajku internowany w Ośr. Odosobnienia w Iławie, nast. Kielcach-Piaskach, Załężu k. Rzeszowa, Nowym Łupkowie, skąd w XI 1982 uciekł, oddalając się ze szpitala, do którego został skierowany, podczas przepustki na wizytę u dentysty. Do 1984 w ukryciu.
Wydawca i redaktor pism podziemnych: „Głosu” i „Wiadomości”. W 1984 członek Rady Programowej Archidiecezjalnego Duszpasterstwa Ludzi Pracy. W 1987 założyciel Stowarzyszenia Wolność i Solidarność współpracującego z Grupą Roboczą KK, żądającą zwołania KK w składzie z 1981. 1988-1989 w klubie Myśli Politycznej Dziekania.
W 1989 przeciwnik Okrągłego Stołu; od 1990 członek KO przy Przewodniczącym „S” Lechu Wałęsie. 1989-1992 członek założyciel ZChN, wiceprzewodniczący. 1991-1993 poseł RP z listy WAK, 1991-1992 minister spraw wewnętrznych w rządzie Jana Olszewskiego (wykonawca uchwały Sejmu, nakazującej ujawnienie nazwisk posłów, senatorów, ministrów, wojewodów, sędziów i prokuratorów będących tajnymi współpracownikami UB i SB w l. 1945-1990). W 1992 założyciel i lider Ruchu Chrześcijańsko-Narodowego Akcja Polska, od VI 1993 w RdR, w 1996 w ROP, wiceprzewodniczący. Od 1997 prezes Ruchu Katolicko-Narodowego. 1997-2001 poseł RP z listy ROP, m.in. w Komisji ds. Służb Specjalnych, 2001-2005 z listy LPR, w Komisji Administracji i Spraw Wewnętrznych, 2004-2005 członek sejmowej komisji śledczej ds. prywatyzacji PKN Orlen. 2006-2007 wiceminister obrony narodowej w rządzie Jarosława Kaczyńskiego, szef Służby Kontrwywiadu Wojskowego, likwidator WSI. Od 2007 poseł RP z listy PiS, w Komisji Łączności z Polakami za Granicą oraz Komisji Obrony Narodowej. Przed wyborami parlamentarnymi w 2005 założyciel (z Gabrielem Janowskim i Janem Olszewskim) partii Ruch Patriotyczny RP.
31 V 1975 – 18 X 1989 rozpracowywany przez Wydz. III/III-2 KS MO/SUSW w ramach SOS/SOR krypt. Macek; 23 X 1989 – 1990 przez Wydz. III-2 SUSW w ramach KE krypt. Macek.