Encyklopedia Solidarności Marciniak Bohdan - Biogramy -

Bohdan Marciniak, ur. 28 IX 1943 w Staszowie. Absolwent Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, Wydz. Odlewnictwa (1969).

1957-1961 w ZHP, 1961-1968 w ZSP, 1962-1968 w Studenckim Kole Przewodników Górskich w Krakowie. W III 1968 uczestnik demonstracji na AGH. 1968-1974 pracownik Zakładów Metalowych im. gen. „Waltera” w Radomiu (obecnie Fabryka Broni Łucznik – Radom Sp. z o.o.), 1974-1978 Zjednoczenia Przemysłu Wyrobów Odlewniczych tamże, 1977-1982 Wyższej Szkoły Inżynierskiej, 1979-1984 Ośrodka Badawczo-Rozwojowego Wyrobów Instalacyjno-Sanitarnych i Grzewczych.

Od IX 1980 w „S”; członek KZ w OBRWISiG. Od 1981 działacz Duszpasterstwa Ludzi Pracy Duszpasterstwa Ludzi Pracy Duszpasterstwa Ludzi Pracy, struktury kościelne, faktycznie posiadające charakter stowarzyszeń, których celem było wzmocnienie moralne i rozwój duchowy pracujących, a także pobudzenie ich do aktywności w życiu zawodowym i społecznym. Ich działalność nie zawsze była całkowicie jawna. Pierwsze DLP powstały w 1973, szczególny rozkwit tych struktur, często przy współudziale laikatu, nastąpił w okresie stanu wojennego i delegalizacji „S”, co wynikało z bieżących potrzeb – głównie pomocy internowanym działaczom związku, ale także np. potrzeby wspólnotowości czy dalszego samokształcenia po zawieszeniu działalności kursów organizowanych w ramach tzw. Uniwersytetu Latającego. Zazwyczaj opiekunami duszpasterstw byli księża diecezjalni: proboszczowie albo delegowani do tej pracy wikariusze, np. Jerzy Popiełuszko, który od I 1979 pełnił posługę jako duszpasterz średniego personelu medycznego w archidiecezji warszawskiej. Jednym z prężniej działających DLP kierował w parafii św. Maksymiliana w nowohuckich Mistrzejowicach ks. Kazimierz Jancarz, który organizował tam m.in. czwartkowe Msze za Ojczyznę. Z duszpasterstwem tym był związany ks. Tadeusz Isakowicz-Zaleski. Często opiekę nad DLP sprawowali także księża zakonnicy. DLP przede wszystkim pogłębiały świadomość chrześcijańską; ich członkowie poznawali katolicką naukę społeczną, papieskie encykliki, aktualności z życia gospodarczego i społecznego. W ramach DLP organizowano od 1982 Ogólnopolską Pielgrzymkę Ludzi Pracy, która w 3. sobotę i niedzielę IX każdego roku wyruszała (i wyrusza) na Jasną Górę. DLP organizowały pielgrzymki także do innych miejsc kultu religijnego. Choć wszystkie one miały charakter religijny, pozwalały zarazem pracownikom, szczególnie tym zrzeszonym w „S”, na zamanifestowanie jedności i starań w walce o wolność, godność człowieka pracy i prawa pracownicze. Przeciwko DLP protestowały niejednokrotnie władze państwowe, traktując ich działalność jako zagrożenie w sferze wpływu na środowiska robotnicze. DLP prowadziły ponadto działalność samokształceniową, budowały poczucie wspólnoty w kręgu wartości chrześcijańskich, wywierały pozytywny wpływ na życie religijne, społeczne, rodzinne, zawodowe i polityczne. oraz Duszpasterstwa Akademickiego przy parafii Opieki NMP w Radomiu. 30 X – 13 XII 1981 uczestnik strajku w WSI.

Po 13 XII 1981 kolporter wydawnictw podziemnych, m.in. czasopism „Tygodnik Mazowsze”, „Wola”, „Goniec Małopolski”, „Biuletyn Informacyjny”, ulotek, znaczków poczt podziemnych i innych wydawnictw okolicznościowych; uczestnik obchodów 3 V, 11 XI, rocznic Czerwca ’76, 1981-1984 uczestnik kopiowania i rozprowadzania zdjęć z demonstracji i protestów z Warszawy i Lublina, 1983-1989 członek KIK. 1984-1989 własna działalność gospodarcza.

1988-1990 członek KO Ziemia Radomska, organizator i koordynator działań Duszpasterstwa Rolników Duszpasterstwa Rolników Duszpasterstwa Rolników, powstały w okresie stanu wojennego z potrzeby pogłębienia wzajemnych kontaktów pomiędzy działaczami „S” RI a duchowieństwem. Pierwsze rozmowy z hierarchią podjęła grupa działaczy „S” RI z woj. stołecznego warszawskiego. W V 1982, za zgodą bp. Władysława Miziołka, została odprawiona w archikatedrze św. Jana msza św. w 1. rocznicę rejestracji „S” RI. Msze św. o podobnym charakterze odbywały się późn. rokrocznie, skupiając coraz większą liczbę ludzi chcących m.in. zamanifestować w ten sposób wolę reaktywowania „S” RI. Warszawskie środowisko „S”, zachęcone powodzeniem tej idei, 5 IX 1982 zorganizowało razem ze stroną kościelną na Jasnej Górze dożynki o charakterze religijno-patriotycznym z udziałem ok. 300 tys. rolników. 18 XI 1982 prymas Józef Glemp przyjął warszawską grupę działaczy i doradców związku, którzy m.in. prosili go o ustanowienie stałych form duszpasterstwa dla rolników. 2 XII 1982 Konferencja Episkopatu Polski utworzyła Komisję Episkopatu Polski ds. Duszpasterstwa Rolników, Ogólnopolskie Duszpasterstwo Rolników, w diecezjach ustanowiła jego referentów diecezjalnych i dekanalnych. Przew. Komisji został bp Jan Gurda. Celem DR było przede wszystkim pogłębianie życia religijnego rolników, wiele wysiłku wkładano w odrodzenie moralne wsi, podkreślenie godności i wartości pracy rolników. Duszpasterze pomagali w samokształceniu i pracy oświatowej, organizowali życie kulturalne, działalność oświatową, akcje na rzecz dobra wspólnego (pomoc w gospodarstwie, porady prawne itp.), rekolekcje, dni skupienia itd. Istnienie DR spotkało się z nieprzychylną reakcją władzy, która zarzucała Kościołowi, że w ten sposób dąży do reaktywowania „S” RI. Indywidualnych oraz KO na terenie województwa radomskiego; 1989-1994 w ZChN, członek Rady Naczelnej; 1990-1991 Delegat Pełnomocnika Rządu ds. Reformy Samorządu Terytorialnego w województwie radomskim; 1990-1992 radny Miasta Radom z listy KO, delegat do Sejmiku Samorządowego województwa radomskiego; 1992-1996 pracownik Urzędu Rady Ministrów, 1997-1998 MSWiA, 1998-2000 Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, 2000-2007 dyr. generalny IPN, od 2008 na emeryturze.

Odznaczony Brązowym Krzyżem Zasługi (1994).

Karolina Słowińska