Masiak Kazimierz
Kazimierz Masiak, ur. 3
II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo.
1939 w Starogardzie Gdańskim. Absolwent Politechniki Gdańskiej, Wydz. Mechaniczno-Technologiczny (1963).
1964-1972 pracownik Stoczni Gdańskiej im. Lenina, 1972-1982 Centrum Techniki i Wytwarzania Przemysłu Okrętowego Promor w Gdańsku. W III 1968 uczestnik demonstracji studenckich. W XII 1970 uczestnik strajku w Stoczni Gdańskiej i demonstracji ulicznych w Gdańsku.
W VIII 1980 uczestnik strajku w Promorze. Od IX 1980 w „S”, członek Komitetu Założycielskiego, następnie przewodniczący KZ.
13 XII 1981 uczestnik strajku w Stoczni Gdańskiej, członek Regionalnego KS, 14-16 XII 1981 współorganizator (m.in. z Tadeuszem Wyganowskim) strajku w Promorze, przewodniczący KS. 11 I 1982 aresztowany, przetrzymywany w AŚ w Gdańsku, 27 VII 1982 skazany wyrokiem Sądu Marynarki Wojennej w Gdyni na 4,5 roku więzienia, osadzony w ZK w Potulicach; 15-17 IX i 29 X – 3 XI 1982 na przepustkach, 3 XI 1982 – 31 I 1983 przerwa w odbywaniu kary (pobyt w szpitalu w Gdańsku-Srebrzysku), 31 III 1983 wyrok zawieszono do czasu rozpatrzenia aktu łaski, 4 V 1983 ułaskawiony; zwolniony z pracy. 1983-1986 działacz Komisji Charytatywnej przy kościele św. Brygidy w Gdańsku (m.in. jeździł z żoną do Kwidzyna, Starogardu Gdańskiego i miejscowości na Kaszubach z pomocą finansową i żywnością dla rodzin osób aresztowanych). 1983-1984 pracownik Robotniczego Klubu Sportowego Stoczniowiec (obsługa lodowiska), w 1984 Spółdzielni Pracy Usług Kolejowych i Remontowo-Budowlanych Robrem, 1985 – I 1986 Zespołu Ośrodków Rzeczoznawstwa i Postępu Technicznego Zorprot w Gdańsku, XII 1985 – I 1986 Przedsiębiorstwa Usługowego Grinex w Sopocie.
Od II 1986 na emigracji w USA, 1986-2004 pracownik zakładu produkcji maszyn do pakowania w Chicago; od 1990 na Florydzie, projektant maszyn do pakowania, od 2004 na emeryturze. 1986-1989 członek Wspólnoty Rozproszonych Członków Solidarności w Chicago; razem z Kazimierzem Łukomskim (wiceprzewodniczącym Kongresu Polonii Amerykańskiej) i Janem Nowakiem-Jeziorańskim współorganizator pomocy dla opozycji w Polsce (rezolucje w Kongresie USA, pomoc charytatywna), współpracownik Koła Byłych Żołnierzy AK w Chicago, uczestnik demonstracji poparcia dla „S” pod Konsulatem PRL tamże.
Odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności (2016).
10 XI 1983 – 3 VI 1986 rozpracowywany przez Wydz. III WUSW w Gdańsku w ramach KE krypt. Maślak.
Arkadiusz Kazański