Encyklopedia Solidarności Milanowicz Jerzy - Biogramy -

Jerzy Milanowicz, ur. 28 IX 1950 w Piszczacu k. Białej Podlaskiej. Ukończył LO w Białej Podlaskiej (1969).

1970-1972 zasadnicza służba wojskowa, 1972-1974 operator dźwigu w Zakładzie Transportu Kolejowego PKP w Małaszewicach, 1974-1981 w Kombinacie Metalurgicznym Huta Katowice w Dąbrowie Górniczej.

29-31 VIII 1980 uczestnik strajku w Hucie Katowice; od IX 1980 w „S”, IX 1980 – III 1981 członek redakcji niezależnego „Wolnego Związkowca”, we IX 1981 oddelegowany do pracy w redakcji „Dziennika Związkowego” przy ZR Śląsko-Dąbrowskiego; w 1981 w obsłudze prasowej I KZD i II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. WZD.

15-17 XII 1981 uczestnik strajku w Hucie Katowice na Wydz. Wielkich Pieców, autor do strajkowego wydania „Wolnego Związkowca”. 23 XII 1981 zatrzymany, przesłuchiwany w KM MO w Dąbrowie Górniczej, po przesłuchaniu zwolniony; 31 XII 1981 zwolniony z pracy, I-XII 1982 bez zatrudnienia. I-V 1982 członek redakcji podziemnego „WZ”; w V 1982 aresztowany, przetrzymywany w AŚ KW MO w Katowicach, oskarżony w związku z artykułem zamieszczonym w nr. strajkowym „WZ”, w VII 1982 uniewinniony przez Sąd Śląskiego Okręgu Wojskowego we Wrocławiu na sesji wyjazdowej w Katowicach, zwolniony. XII 1982 – 1983 zatrudniony w Bazie Transportu Samochodowego w Dąbrowie Górniczej-Gołonogu. 7 XII 1983 aresztowany, osadzony w AŚ w Katowicach, oskarżony z Michałem Lutym, Lesławem Lorkiem, Andrzejem Kisielińskim, Andrzejem Niewiarą i Andrzejem Stolarczykiem o rozpowszechnianie nielegalnych wydawnictw oraz „posiadanie skradzionych maszyn poligraficznych” (wyposażenie biura „S” ukryte po 13 XII 1981); 21 III 1985 skazany wyrokiem Sądu Wojewódzkiego w Katowicach na 3 lata więzienia i karę grzywny, na mocy amnestii wyrok zmniejszono do 1,5 roku, na poczet kary zaliczono okres aresztowania, 22 III 1985 zwolniony.

Od XI 1985 na emigracji w Australii. Operator linii i planista wydziału kabli energetycznych w Prysmian Telecom Cables w Sydney.

Od 20 I 1983 rozpracowywany przez Wydz. V-1 KW MO/WUSW w Katowicach w ramach SOS/SOR krypt. Długi nadzorowanej przez Wydz. III Dep. V MSW w Warszawie oraz w ramach SOR krypt. Przeciwnik.

Halina Żwirska