Natusiewicz Marek Andrzej
Marek Andrzej Natusiewicz, ur. 1 VIII 1952 we Wrocławiu. Absolwent Politechniki Wrocławskiej, kierunek architektura (1977).
1977-1988 zatrudniony w Wojewódzkim Biurze Planowania Przestrzennego we Wrocławiu. Od 1978 członek Stowarzyszenia Architektów Polskich.
Od IX 1980 w „S”, przewodniczący Komitetu Założycielskiego, następnie przewodniczący KZ w WBPP, 28 XI 1980 – III/IV 1981 przewodniczący Tymczasowej Podkomisji Porozumiewawczej Pracowników Biur Planowania Przestrzennego (nie kontynuował działalności z powodu różnicy poglądów z kolegami z innych WBPP ws. jej funkcjonowania).
1982-1983 działacz TKZ w WBPP, doradca Regionalnego Komitetu Strajkowego Dolny Śląsk (we współpracy z Elżbietą Hubicką, Józefem Piniorem, Anną Tomaszewską), współpracownik Solidarności Walczącej. Za wiedzą Józefa Piniora przekazywał pieniądze i informacje między RKS a Solidarnością Walczącą. Założyciel zakładowej biblioteki wydawnictw podziemnych, współpracownik redakcji podziemnych pism „Z Dnia na Dzień” (I-III 1982), „Replika” (1982-1983) oraz Niezależnej Agencji Fotograficznej Dementi (1982-1983). 1982-1989 kolporter detaliczny wydawnictw Baza, NOWa, Wektory oraz pism podziemnych „Z Dnia na Dzień”, „Solidarności Walczącej”, „Bez Dyktatu”, „Repliki”, „Obecności”, „Tygodnika Mazowsze”. Pomysłodawca i realizator nagrywania na kasetach audio oraz rozprowadzania czytanej literatury i artykułów z prasy podziemnej. 17 XI 1983 aresztowany, 1 III 1984 wyrokiem Sądu Rejonowego Wrocław-Śródmieście skazany na karę 1,5 roku więzienia, osadzony w ZK w Strzelinie, 25 VII 1984 zwolniony na mocy amnestii. 17 II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1984 zwolniony z pracy, w X 1984 wyrokiem Okręgowego Sądu Pracy we Wrocławiu ponownie zatrudniony w WBPP. 1984-1989 uczestnik Duszpasterstw Akademickich Dominik przy kościele św. Wojciecha i Maciejówka przy kościele św. Macieja we Wrocławiu. 1988-1990 bez zatrudnienia.
1990-2002 prezes Urbanistyka Sp. z o.o., w 2000 komisarz Biura EXPO przy Urzędzie Marszałkowskim Województwa Dolnośląskiego, 1997-2001 ekspert Komisji Rozwoju Przestrzennego i Architektury Rady Miejskiej Wrocławia, 2001-2005 dyr. biura poselskiego posła Antoniego Stryjewskiego (LPR/Ruch Katolicko-Narodowy), od 2006 wykładowca na Wydz. Architektury Wnętrz w Wyższej Szkole Humanistycznej we Wrocławiu. Od 2018 członek Rady Instytutu Współpracy Polsko-Węgierskiej im. Wacława Felczaka.
Autor i współautor ponad 200 publikacji zawierajacych twórczość rysunkową architekta prof. Ryszarda Natusiewicza, współautor (z R. Natusiewiczem) koncepcji kościoła św. Judy Tadeusza w Jeleniej Górze-Czarnem.
Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2017), Krzyżem Wolności i Solidarności (2017), Medalem Stulecia Odzyskanej Niepodległości (2020).
27 V 1983 – 22 VIII 1984 rozpracowywany przez Wydz. V KW MO/WUSW we Wrocławiu w ramach SOR krypt. Studio; 23 XI 1987 – 8 IX 1989 przez Wydz. III/Inspektorat 2/Wydz. V-1 WUSW we Wrocławiu w ramach SOS krypt. Ściana.