Nisiewicz Roman
Roman Nisiewicz, ur. 21 X 1951 w Pile. Ukończył Technikum Budowlane tamże (1977).
W trakcie nauki w TB ślusarz, monter instalacji sanitarnych: 1965-1969 w Pilskim Przedsiębiorstwie Budowlanym, 1969-1971 w Zakładach Naprzwczych Taboru Kolejowego w Pile, 1971-1974 w Miejskim Przedsiębiorstwie Wodno-Kanalizacyjnym tamże, 1974-1975 w Gorzowskim Przedsiębiorstwie Budownictwa Przemysłowego, 1975-1988 pracownik Zakładów Sprzętu Oświetleniowego Polam-Piła.
27-30 VIII 1980 wspomagał strajk w ZSO Polam-Piła; od IX 1980 w „S”, współorganizator zakładowych struktur „S”; członek KZ, Komisji Wydziałowej.
13 XII 1981 na spotkaniu w jego mieszkaniu podjęto decyzję o dalszym działaniu „S” z Polam-Piła w podziemiu; przewodniczący TKZ, jako przedstawiciel Polam-Piła członek RKW „S” w Pile. Współpracownik, współorganizator druku, kolporter pism podziemnych: „Lecha”, „Robotników ’83”, „Protestu”, zaangażowany w zbieranie składek związkowych na pomoc prześladowanym i rodzinom internowanych. 24 IV 1982 zatrzymany, następnie internowany w Ośr. Odosobnienia w Gębarzewie, 25 VII 1982 zwolniony. Po wyjściu ponownie działacz RKW, TKZ; do 1989 sygnatariusz licznych petycji do władz w obronie więzionych za przekonania; nadal współpracownik pism podziemnych: „Lech”, „Robotnicy ’83”, „Protest”, kolporter; w kontakcie z działaczami z Poznania, m.in.: Januszem Pałubickim, Maciejem Frankiewiczem, Krzysztofem Stasiewskim, 1983-1986 współpracownik pilskiej Solidarności Walczącej; 13 X 1983 zatrzymany, przetrzymywany w areszcie WUSW w Pile, 28 XI 1983 zwolniony. 1984-1986 uczestnik emisji audycji podziemnego Radia „S” w Pile. W 1987 członek Komisji Interwencji i Praworządności „S”. 1983-1987 współorganizator, nast. działacz Duszpasterstwa Ludzi Pracy Duszpasterstwa Ludzi Pracy Duszpasterstwa Ludzi Pracy, struktury kościelne, faktycznie posiadające charakter stowarzyszeń, których celem było wzmocnienie moralne i rozwój duchowy pracujących, a także pobudzenie ich do aktywności w życiu zawodowym i społecznym. Ich działalność nie zawsze była całkowicie jawna. Pierwsze DLP powstały w 1973, szczególny rozkwit tych struktur, często przy współudziale laikatu, nastąpił w okresie stanu wojennego i delegalizacji „S”, co wynikało z bieżących potrzeb – głównie pomocy internowanym działaczom związku, ale także np. potrzeby wspólnotowości czy dalszego samokształcenia po zawieszeniu działalności kursów organizowanych w ramach tzw. Uniwersytetu Latającego. Zazwyczaj opiekunami duszpasterstw byli księża diecezjalni: proboszczowie albo delegowani do tej pracy wikariusze, np. Jerzy Popiełuszko, który od I 1979 pełnił posługę jako duszpasterz średniego personelu medycznego w archidiecezji warszawskiej. Jednym z prężniej działających DLP kierował w parafii św. Maksymiliana w nowohuckich Mistrzejowicach ks. Kazimierz Jancarz, który organizował tam m.in. czwartkowe Msze za Ojczyznę. Z duszpasterstwem tym był związany ks. Tadeusz Isakowicz-Zaleski. Często opiekę nad DLP sprawowali także księża zakonnicy. DLP przede wszystkim pogłębiały świadomość chrześcijańską; ich członkowie poznawali katolicką naukę społeczną, papieskie encykliki, aktualności z życia gospodarczego i społecznego. W ramach DLP organizowano od 1982 Ogólnopolską Pielgrzymkę Ludzi Pracy, która w 3. sobotę i niedzielę IX każdego roku wyruszała (i wyrusza) na Jasną Górę. DLP organizowały pielgrzymki także do innych miejsc kultu religijnego. Choć wszystkie one miały charakter religijny, pozwalały zarazem pracownikom, szczególnie tym zrzeszonym w „S”, na zamanifestowanie jedności i starań w walce o wolność, godność człowieka pracy i prawa pracownicze. Przeciwko DLP protestowały niejednokrotnie władze państwowe, traktując ich działalność jako zagrożenie w sferze wpływu na środowiska robotnicze. DLP prowadziły ponadto działalność samokształceniową, budowały poczucie wspólnoty w kręgu wartości chrześcijańskich, wywierały pozytywny wpływ na życie religijne, społeczne, rodzinne, zawodowe i polityczne. przy parafii św. Antoniego w Pile; 1987-1989 współorganizator manifestacji ekologicznych, protestów przeciwko hałasowi z lotniska wojskowego. Wielokrotnie przesłuchiwany.
Od 1989, po powtórnej rejestracji „S” nie podjął dalszej działalności związkowej. Członek Ogólnopolskiego Stowarzyszenia Internowanych i Represjonowanych Oddział w Pile, Stowarzyszenia Internowani.pl. Od 1989 własna działalność gospodarcza.
2 VIII 1982 – 2 XI 1989 rozpracowywany przez Wydz. V KW MO/WUSW w Pile w ramach SOR krypt. Instalator.