Nowakowski Marek
Marek Nowakowski, ur. 2 IV 1935 w Warszawie, zm. 16 V 2014 tamże. 1953-1958 student Uniwersytetu Warszawskiego, Wydz. Prawa. Pisarz, publicysta i scenarzysta.
W 1952 etatowy pracownik Związku Młodzieży Polskiej, następnie przez 4 miesiące w kopalni Rybnickiego Zagłębia Węglowego. W 1957 debiut literacki – opowiadanie ''Kwadratowy'' na łamach tygodnika „Nowa Kultura”. W 1958 wydał tom opowiadań ''Ten stary złodziej''. Publikował m.in. we „Współczesności”, „Polityce”, „Tygodniku Kulturalnym”. 1969-1972 i 1976-1977 zamieszczał opowiadania w paryskiej „Kulturze” (ps. Seweryn Kwarc). 1969-1983 w ZLP, 1980-1983 w Zarządzie Głównym, od 1970 członek Polskiego Pen Clubu. W 1971 sygnatariusz (ze Zbigniewem Herbertem i Wiktorem Woroszylskim) listu do władz PRL w sprawie ułaskawienia braci Jerzego i Ryszarda Kowalczyków skazanych za wysadzenie auli Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Opolu w przeddzień mających się tam odbyć uroczystości ku czci MO i SB. W 1972 przebywał na stypendium International Writing Program na Uniwersytecie w Iowa (USA). W XII 1974 sygnatariusz Listu 15 domagającego się zapewnienia Polakom w ZSRS dostępu do polskiej kultury i nauki; w I 1976 Listu 101 do Sejmu PRL przeciwko planowanym zmianom Konstytucji. W 1977 współzałożyciel i redaktor niezależnego pisma „Zapis”. Gościł w opozycyjnym salonie Anny i Tadeusza Walendowskich.
W 1981 członek Komisji ds. Współpracy z „S” przy ZG ZLP, uczestnik w spotkaniach autorskich w zakładach pracy.
13 XII 1981 zatrzymany na kilka godzin przez MO i poddany przesłuchaniu. Autor (pod własnym nazwiskiem) m.in. w podziemnym „Tygodniku Mazowsze” i paryskiej „Kulturze”. I 1982 – 1989 uczestnik wieczorów autorskich organizowanych przez Duszpasterstwo Środowisk Twórczych. Autor opowiadań ''Raport o stanie wojennym'' (Instytut Literacki w Paryżu i równolegle w kraju w NOWej 1982), ''Notatki z codzienności (grudzień 1982 – lipiec 1983)'' (NOWa 1983). W III 1984 aresztowany, przetrzymywany w AŚ Warszawa-Mokotów pod zarzutem publikowania oszczerczych tekstów na temat ustroju i organów władzy oraz działania w porozumieniu z wrogimi wobec PRL ośrodkami propagandowo-dywersyjnymi. W jego obronie występowali liczni polscy i europejscy twórcy, m.in. Leopold Tyrmand i Eugène Ionesco, w VI 1984 zwolniony; w VIII 1984 sprawę umorzono na mocy amnestii. Wielokrotnie zatrzymywany i przesłuchiwany.
Od 1989 w Stowarzyszeniu Pisarzy Polskich, członek Zarządu Głównego.
Autor m.in.: ''Benek Kwiaciarz'' (1961), ''Książę Nocy'' (1978), ''Dwa dni z Aniołem'' (Paryż 1984), ''Wilki podchodzą ze wszystkich stron'' (Chicago 1985), ''Grisza, ja tiebia skażu...'' (Paryż 1986), ''Portret artysty z czasów dojrzałości'' (NOWa 1987), ''Karnawał i post'' (Paryż 1988), ''Notatki z codzienności'' (1993), ''Powidoki'' (t. 1 1995, t. 2 1996, t. 3 1998), ''Nekropolis'' (2005), ''Kryptonim „Nowy”. Tajemnice mojej esbeckiej teczki'' (2007), ''Syjoniści do Syjamu. Zapiski z lat 1967-1968'' (2009).
Laureat nagród: Fundacji im. Kościelskich (1968), „Pulsu” (1982), Literackiej „Solidarności” za lata 1981-1982, im. M. Grydzewskiego (1983), Nagrody Wolności Francuskiego Pen Clubu (1983), Związku Pisarzy Polskich na Obczyźnie (1984), Fundacji im. Alfreda Jurzykowskiego (1984), Nagrody Literackiej im. Władysława Reymonta za całokształt twórczości (2003).
Odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (2006).
1974-1989 rozpracowywany przez Wydz. IV Dep. III MSW w ramach SOR Nowy.