Opala Grzegorz
Grzegorz Opala, ur. 5 XI 1942 w Częstochowie. Absolwent Śląskiej Akademii Medycznej w Katowicach, Wydz. Lekarski (1968); gerontolog; doktorat w 1978, specjalista neurolog (1979), w 1993 habilitacja, od 1996 prof. ŚAM.
1968-1974 pracownik PSK nr 1 ŚAM w Zabrzu, 1974-1988 Centralnego Szpitala Klinicznego w Katowicach-Ligocie.
Od IX 1980 w „S”; współzałożyciel i przewodniczący KZ na ŚAM. Od XI 1980 członek władz regionalnej sekcji Sekretariatu Ochrony Zdrowia; w VII i XII 1981 delegat na I i
II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo.
WZD (Województwa Katowickiego) Regionu Śląsko-Dąbrowskiego, delegat na I KZD, członek Komisji Uchwał i Wniosków; w 1981 wiceprzewodniczący Komisji Koordynacyjnej Akademii Medycznych.
Po 13 XII 1981 organizator pomocy dla represjonowanych; po pacyfikacji KWK
Wujek Wujek "Wujek", pismo wydawane od jesieni 1982 – I 1986 w Katowicach przez Młodzieżowy Komitet Oporu Społecznego przy KWK Wujek zrzeszony w sieci KOS.
współorganizował w CSK w Katowicach pomoc medyczną i opiekę nad rannymi górnikami. W 1982 współtwórca Duszpasterstwa Akademickiego Pracowników Nauki oraz Biskupiego Komitetu Pomocy Internowanym, kierownik sekcji lekarskiej. W 1982 członek Regionalnej Komisji Konsultacyjnej; 1983-1987 członek zaplecza tzw. merytorycznego RKW Regionu Śląsko-Dąbrowskiego. 1982-1986 współpracownik regionalnych struktur OKN-a (Oświata-Kultura-Nauka), kierownik Społecznej Komisji Zdrowia w Regionie.
1989-1991 ''research associate'' w Fresno, Kalifornia (Metabolic Research & Analisis Inc.), od 1991 ponownie zatrudniony w CSK ŚAM w Katowicach, w 1998 utworzył tam pierwszą w Polsce Katedrę i Klinikę Neurologii Wieku Podeszłego. 1997-2003 w RS AWS, członek Rady Politycznej, przewodniczący Zarządu katowickiego oddziału partii; w 2001 przez 3 mies. (po rezygnacji Mirosława Sekuły) poseł RP z listy AWS, 2000-2001 minister zdrowia w rządzie Jerzego Buzka. Członek Polskiego Towarzystwa Neurologicznego, 2003-2006 przewodniczący Sekcji Schorzeń Pozapiramidowych PTN, 2005-2008 prezes PTN; członek Zarządu Polskiego Towarzystwa Udaru Mózgu. Członek komisji roboczych w międzynarodowych towarzystwach naukowych Movement Disorder Society i World Federation of Neurology.
Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2007).
28 II 1981 – 14 XI 1989 rozpracowywany przez Wydz. III KW MO/ WUSW Katowice w ramach KE krypt. Mózg.
Przemysław Miśkiewicz