Osipów Andrzej
Andrzej Osipów, ur. 31 III 1953 w Osiecznej k. Starogardu Gdańskiego. Absolwent Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, Wydz. Prawa i Administracji (2001) i studiów podyplomowych: prawo europejskie (UMK, 2002), integracja europejska, fundusze pomocowe i zarządzanie przedsiębiorstwem w UE (Uniwersytet Gdański, 2002).
1968–1975 pracownik Zakładów Naprawczych Taboru Kolejowego w Gdańsku, 1976–2001 Przedsiębiorstwa Robót Kolejowych nr 12 (od 1982 Zakłady Budownictwa Kolejowego) tamże, 1991–2001 dyr. W XII 1970 uczestnik strajku w ZNTK i walk ulicznych w Gdańsku.
W VIII 1980 organizator strajku w PRK-12, przewodniczący KS, delegat do MKS Stoczni Gdańskiej im. Lenina, przewodniczący Komitetu Założycielskiego, następnie przewodniczący KZ; IX–X 1980 członek komisji redakcyjnej Protokołu Uzgodnień Branżowych wynegocjowanego przez przedstawicieli załóg PBK/PRK z Ministrem Komunikacji, następnie członek komisji nadzorującej realizację uzgodnień; w VII 1981 delegat na WZD Regionu Gdańsk, członek Prezydium Sekcji Krajowej Budownictwa Kolejowego PBK/PRK.
14–17 XII 1981 organizator strajku w PRK rozbitego przez ZOMO, przewodniczący KS. 1982–1989 organizator i przewodniczący TKZ (we współpracy z Witoldem Rusiniakiem, Józefem Krakowskim, Henrykiem Sawickim, Feliksem Lemke, Janem Herbaszem, Kazimierzem Plichtą, Anną Szymańską, Jerzym Łuczakiem, Zdzisławem Piwowarskim). IV 1983 – I 1990 współredaktor pisma „Solidarność Podziemna PBK/PRK”, współorganizator manifestacji i uroczystości rocznicowych, kurier do Bydgoszczy: zawoził prasę podziemną, przywoził pieniądze z zagranicy; koordynator pomocy represjonowanym i ich rodzinom. 15 II 1982 aresztowany, skazany wyrokiem Sądu Marynarki Wojennej w Gdyni na 4 lata więzienia i 2 lata pozbawienia praw publicznych, osadzony w ZK w Potulicach, uczestnik 2 głodówek, w IV 1983 zwolniony na mocy aktu łaski Rady Państwa, odmówił podpisu pod zobowiązaniem, że nie powróci do działalności antypaństwowej; zwolniony z pracy. Od 1983 przewodniczący TKZ w PRK-12/ZBK, członek Tymczasowej Komisji Wykonawczej „S” PBK/PRK i ZBK w Polsce.
1989–1990 w USA. 1990–1991 wiceprzewodniczący Sekcji Krajowej Budownictwa Kolejowego „S”, w 1991 przewodniczący Rady Pracowniczej ZBK. W 1994 współzałożyciel i wiceprezes Stowarzyszenia Godność w Gdańsku, od 2003 prezes Związku Młodocianych Więźniów Politycznych lat 1944–1956 Jaworzniacy Oddział w Gdańsku. 2002–2006 prezes Przedsiębiorstwa Robót Komunikacyjnych SA w Gdańsku; 2006–2009 prezes PKP Szybka Kolej Miejska w Trójmieście Sp. z o.o.; od 2011 roku przewodniczący Rady Dzielnicy Gdańsk Oliwa; 2000–2014 członek Rady Nadzorczej w Zarządzie Morskiego Portu Gdańsk; od 2016 przewodniczący Pomorskiej Wojewódzkiej Rady Konsultacyjnej ds. Działaczy Opozycji Antykomunistycznej i Osób Represjonowanych; od 2017 członek Komitetu Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa przy O/IPN w Gdańsku. W 2001 współinicjator budowy pomnika Zbigniewa Herberta w Sopocie; w 2004 odsłonięcia w Bazylice Mariackiej w Gdańsku tablicy upamiętniającej prowadzone modlitwy w intencji wolnej Polski i tablicy poświęconej płk. Ryszardowi Kuklińskiemu; w 2012 budowy pomnika Jana Pawła II i Ronalda Reagana w Parku Nadmorskim w Gdańsku; w 2015 odsłonięcia tablicy upamiętniającej spotkanie Jana Pawła II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. z młodzieżą na Westerplatte w VI 1981; w 2015 inicjator budowy pomnika Anny Walentynowicz w Gdańsku.
Wyróżniony odznaką Zasłużony dla Transportu RP (2000), Krzyżem Więźnia Politycznego lat 1939–1989 (2004), Medalem Pro Memoria, Złotym Medalem MON Za Zasługi dla Obronności Kraju, Srebrnym Medalem Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej (2007), odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2006), Krzyżem Wolności i Solidarności (2015).
21 XI 1985 – 21 XI 1989 rozpracowywany przez Wydz. V WUSW w Gdańsku w ramach SOR krypt. Cienie.