Pawlicki Roman Szymon
Roman Szymon Pawlicki, ur. 28
II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo.
1935 w Koninie, zm. 26 I 2021. Absolwent Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie, aktor dramatyczny (egzamin przed państwową komisją 1965).
1973-1981 aktor w Teatrze Dramatycznym w Gdyni.
W VIII 1980 przewodniczący KS w Teatrze Dramatycznym, delegat do MKS w Stoczni Gdańskiej im. Lenina. Od IX 1980 w „S”, przewodniczący KZ w teatrze, członek Prezydium MKZ Gdańsk, koordynator ds. kultury KKP, w XI 1980 przewodniczący strajku pracowników kultury w Urzędzie Wojewódzkim w Gdańsku (wspólnie z przedstawicielami placówek służby zdrowia i nauki), sygnatariusz porozumienia z rządową komisją resortową. W VII 1981 delegat na I WZD Regionu Gdańskiego, członek ZR, IX/X 1981 delegat na I KZD. 20-22 VIII 1981 współorganizator I Przeglądu Piosenki Prawdziwej „Zakazane Piosenki” w Gdańsku.
14-16 XII 1981 uczestnik strajku w SG, członek RKS. 16 XII 1981 po pacyfikacji Stoczni aresztowany, przetrzymywany w szpitalu przy AŚ w Gdańsku, następnie przy ZK w Bydgoszczy, 29 IX 1982 zwolniony ze względu na stan zdrowia; zwolniony z pracy. 4 VIII 1983 Sąd Wojewódzki w Gdańsku umorzył postępowanie na mocy amnestii. 1983-1989 pracował jako cieśla. 1983-1989 współorganizator uroczystości religijno-patriotycznych m.in. w kościołach św. Stanisława Kostki w Warszawie i NSPJ w Gdyni; w V i VIII 1988 drukarz komunikatów strajkowych podczas strajków na Wybrzeżu.
W 1989 współorganizator KO w Gdańsku, szef Biura Kultury KK „S”, 1990-1994 wiceprzewodniczący Rady Miasta Gdyni. W 1990 współorganizator X Dni Sierpniowych i Maratonu „S”. 1990-2005 działacz Ligi Morskiej i Rzecznej, w 1998 przewodniczący Społecznego Komitetu Budowy Pomnika Marynarza Polskiego. Od 2000 na emeryturze.
Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2007), Srebrnym Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis (2007).
Arkadiusz Kazański