Piątek Tadeusz
Tadeusz Piątek, ur. 23
II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo.
1946 w Borzęcinie k. Żmigrodu. Ukończył ZSZ w Gliwicach, mechanik–ślusarz (1964).
1962–1963 pracownik fizyczny w Bazie Sprzętu Zakładów Melioracyjnych w Żmigrodzie, Wrocławskim Przedsiębiorstwie Budownictwa Przemysłowego we Wrocławiu oraz Przedsiębiorstwie Elektryfikacji Kolei w Katowicach; 1964–1966 zatrudniony w Przedsiębiorstwie Budownictwa Miejskiego w Gliwicach; 1966 konserwator budowlany w Zakładach Mleczarskich w Żmigrodzie; 1966–1968 zasadnicza służba wojskowa; 1968–1972 pracownik fizyczny i instruktor zawodu we Wrocławskim Przedsiębiorstwie Budownictwa Ogólnego we Wrocławiu, 1972 ślusarz konserwator w Zakładach Graficznych RSW Prasa–Książka–Ruch tamże; 1972–1974 brygadzista w Dolnośląskim Przedsiębiorstwie Budownictwa Przemysłowego tamże, 1974–1992 ślusarz spawacz Spółdzielni Mieszkaniowej Metalowiec tamże.
27 VIII 1980 jeden z gł. organizatorów strajku w SM Metalowiec.
Od IX 1980 w „S”, przew. Komitetu Założycielskiego w SM Metalowiec, od I 1981 przew. KZ; kolporter niezależnych pism i książek.
Po 13 XII 1981 wielokrotny uczestnik demonstracji ulicznych i akcji ulotkowych. 13 XII 1981–1987 przew. TKZ w zakładzie. Od XII 1982 współpracownik, od XII 1983 członek SW. Wiosną 1983 współorganizator Robotniczego Wydawnictwa Feniks we Wrocławiu związanego z SW. Główny konstruktor oryginalnej maszyny poligraficznej własnego pomysłu, działającej na zasadzie tradycyjnych czcionek drukarskich, służącej przede wszystkim do druku książek (skonfiskowana przez SB 1987). Redaktor, grafik, drukarz, introligator; organizator dostaw sprzętu i materiałów poligraficznych; udostępniał mieszkanie na drukarnię; ukrywał osoby poszukiwane przez SB. Od poł. lat 80. prowadził bibliotekę wydawnictw podziemnych, organizator spotkań dyskusyjnych, wieczorów autorskich, spektakli teatralnych w prywatnych mieszkaniach. IV 1987 zatrzymany pod zarzutem drukowania nielegalnych wydawnictw i nielegalnej działalności związkowej.
1992–1994 własna działalność gospodarcza, 1994–2004 ponownie ślusarz–spawacz w SM Metalowiec we Wrocławiu. Od 2004 na emeryturze. Od 2008 członek Stowarzyszenia SW we Wrocławiu, zajmuje się m.in. opieką nad grobami zmarłych działaczy konspiracji.
Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2012), Krzyżem Wolności i Solidarności (2016), Medalem Niezłomni (2016).
Do 12 XII 1988 rozpracowywany przez p. V–1 DUSW we Wrocławiu–Fabrycznej w ramach SOS krypt. Spółdzielnia.
Artur Adamski