Pieńkowski Adam
Adam Pieńkowski , ur. 17 IV 1939 w Grudziądzu. Absolwent Politechniki Gdańskiej, Wydz. Mechanicznego (1962).
1962–2002 asystent, nast. projektant, st. projektant w Centralnym Biurze Konstrukcji Okrętowych nr 1/Centrum Techniki Okrętowej w Gdańsku.
Od IX 1980 w „S”, członek Komitetu Założycielskiego, od XII 1980 wiceprzew. KZ.
14–19 XII 1981 współorganizator strajku tamże. I 1982 zwolniony z pracy za odmowę podpisania tzw. lojalki. 8
II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo.
1982 zatrzymany, nast. aresztowany i osadzony w AŚ w Gdańsku pod zarzutem zorganizowania strajku i kierowania nim. 20 V 1982 skazany przez Sąd Wojewódzki w Gdańsku na 2 lata pozbawienia wolności w zawieszeniu, 21 V 1982 zwolniony z aresztu.
X 1982 przywrócony do pracy w CTO przez Sąd Pracy w Gdańsku. III 1982–1988 współorganizator (m.in. z Leszkiem Koniecznym, Andrzejem Ostrowskim, Januszem Pelcem) druku i kolportażu podziemnego pisma „Nasz Czas”; drukarz i kolporter pism podziemnych (m.in. „Rozwagi i Solidarności”, „Portowca” i „»Solidarności«. Pisma Regionu Gdańskiego”).
Od 1989 ponownie w „S”, 1989–1991 przew. KZ. 1989 współorganizator i pierwszy przew. Gdańskiego KO. Od 2002 na emeryturze. 2004–2007 dyr. biura senatorskiego Anny Kurskiej.
Odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi (1996), wyróżniony odznaką Zasłużony Działacz Kultury (2001).
20 VI 1983–6 IV 1988 rozpracowywany przez Wydz. V KW MO/WUSW w Gdańsku w ramach SOR krypt. Komisja.
Arkadiusz Kazański