Radziewicz Julian
Julian Radziewicz, ur. 29 V 1937 w Konstancinie-Jeziornie k. Warszawy, zm. 4 VIII 2007 tamże. Absolwent Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, kierunek polonistyka (1960), dr hab., prof. Akademii Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej w Warszawie.
1960–1971 nauczyciel w Technikum Przemysłu Papierniczego w Konstancinie-Jeziornie, 1971–1988 adiunkt w Instytucie Badań Pedagogicznych w Warszawie.
X 1980 współzałożyciel „S” w IBP, członek Zespołu Oświaty i Wychowania przy MKZ, nast. Regionie Mazowsze. 1981 inicjator samorządów uczniowskich, rzecznik praw ucznia. Od IV 1981 uczestnik negocjacji z Ministerstwem Oświaty i Wychowania ws. zmian w programach nauczania i Karcie Nauczyciela.
Po 13 XII 1981 organizator TKZ w IBP. Współpracownik podziemnych pism: „Gazety Ludowej”, „LOS-u”, „Oświaty Niezależnej”, „Wielkiej Gry”. Od 1982 uczestnik ruchu KOS. III 1982–1989 członek Zespołu Oświaty Niezależnej, 19 VII 1982–1989 członek Rady Edukacji Narodowej; IX 1982–1989 w redakcji pisma „Tu Teraz” (ps. Bartosz Pieczyski, X. Starża, Sara Wołkowyska, Loda U–Kos), autor nt. gł. samorządności uczniowskiej, literatury pięknej i harcerstwa. 1985–2007 inicjator i redaktor nacz. pisma „Edukacja i Dialog”. 1987 współzałożyciel Społecznego Towarzystwa Oświatowego.
Od 1989 pracownik naukowy w Wyższej Szkole Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej w Warszawie/Akademii Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej w Warszawie), kierownik Zakładu Pedeutologii, Prorektor ds. Dydaktyki i Spraw Studenckich (1991–1996). 1989 współzałożyciel ZHR. Podczas obrad Okrągłego Stołu ekspert w podzespole ds. młodzieży. Współtwórca i wieloletni wykładowca Kolegium Edukacji Specjalnej Towarzystwa Przyjaciół Dzieci. Długoletni pracownik naukowy Instytutu Badań Edukacyjnych w Warszawie, 1990–1991 wicedyrektor placówki oraz członek Rady Naukowej.