Rejdych Janusz
Janusz Rejdych, ur. 13 IX 1935 w Trzebionce (obecnie Trzebinia), zm. 13 VII 1989 w Tychach. Ukończył Technikum Energetyczne w Krakowie (1953).
1947–1949 w ZHP. 1952–1956 w ZMP. Od 1977 w Stowarzyszeniu Elektryków Polskich, od 1965 w PTTK. Od 1980 członek KIK w Katowicach.
1 VIII 1953–31 XII 1966 na różnych stanowiskach w Zakładach Budowy Sieci Elektrycznych w Katowicach, technik budowy, st. technik w Dziale Kontroli Technicznej, st. technik w Sekcji Kosztorysów, kosztorysant w Dziale Kosztorysów, z-ca kierownika Działu Kosztorysów; 3 XII 1955–11 V 1958 zasadnicza służba wojskowa; 1967–1969 kierownik działu Oceny Dokumentacji w Zakładach Energetycznych w Będzinie; 1 V 1969–30 I 1989 pracownik (m.in. specjalista ds. układów zasilania w Wydziale Studiów i Koncepcji Systemu Elektroenergetycznego, nast. Wydziale Przygotowania i Rozwoju Inwestycji Sieciowych) w Centrali Zakładów Energetycznych Okręgu Południowego/Południowym Okręgu Energetycznym tamże.
Działacz sportowy, m.in. 1976–1980 wiceprzew. Kolegium Sędziów i wiceprezes ds. sportowych Polskiego Związku Koszykówki Okręg w Katowicach, sędzia sportowy koszykówki.
Od 13 XI 1980 w „S”, z-ca przew. Komitetu Założycielskiego, od I 1981 przew. KZ w CZEOP; w VII/VIII i XI/XII 1981 delegat na I i
II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo.
WZD Regionu Śląsko-Dąbrowskiego, VII–XII 1981 członek ZR, IX/X 1981 delegat na I KZD, członek KK, 1981 członek Sekcji Energetyków „S” Regionu Śląsko-Dąbrowskiego.
13 XII 1981 internowany, osadzony w areszcie KW MO w Katowicach, nast. Jastrzębiu-Zdroju-Szerokiej, Uhercach, Załężu, Łupkowie, 11 XII 1982 zwolniony. Po zwolnieniu wielokrotnie przesłuchiwany (m.in. zabierany z zakładu pracy), kilkakrotne rewizje mieszkania. 1986–1989 członek Miejskiej Komisji Koordynacyjnej „S” w Tychach, 1986–1987 członek Tymczasowej Rady „S” Regionu Śląsko-Dąbrowskiego. 16 XII 1986 z ramienia TR uczestnik demonstracji pod KWK Wujek w Katowicach, po której zakończeniu został zatrzymany. 17 XII 1986 za udział w demonstracji ukarany grzywną przez kolegium ds. wykroczeń w Katowicach i karą dodatkową w postaci zamieszczenia na własny koszt orzeczenia na ten temat w „Dzienniku Zachodnim”. 1987–1989 autor w podziemnych pismach „Jesteśmy” i „RIS” (ps. Józef Szeroki), 1988–1989 w „Solidarności Dziś i Jutro” (od XII 1988 redaktor). W II 1988 uczestnik Zgromadzenia Działaczy „S” z Regionu Śląsko-Dąbrowskiego w Łączy. II 1989 uczestnik Zgromadzenia Delegatów „S” Regionu Śląsko-Dąbrowskiego w Ustroniu-Polanie. Od II 1989 prowadził w swoim mieszkaniu w Tychach punkt konsultacyjny MKK „S” w Tychach, udzielając porad dotyczących powoływania KZ „S” w zakładach pracy tamże. Od 1983 działacz Sekcji Ogólnospołecznej w Tychach KIK w Katowicach, m.in. współorganizator Tygodni Kultury Chrześcijańskiej w parafii św. Marii Magdaleny w Tychach oraz w kościele św. Krzysztofa tamże.
1989 członek Śląsko-Dąbrowskiego KO „S”, wysunięty na kandydata na posła. Zrezygnował z kandydowania z powodu stanu zdrowia. Od 1 II 1989 na rencie. 15 VII 1989 jego pogrzeb w Tychach stał się demonstracją środowisk opozycji demokratycznej.
23 IX 1981–13 VII 1989 rozpracowywany przez Wydz. V-2 KW MO, nast. Inspektorat 2 WUSW w Katowicach w ramach SOS/KE/SOR krypt. Elektryk.
Jarosław Neja|Weronika Rudnicka