Romaniecki Andrzej
Andrzej Romaniecki, ur. 16
II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo.
1957 w Baniach k. Gryfina. Ukończył Zasadniczą Szkołę Budowlaną w Pyrzycach (1976), mistrz budowlany.
1974-1976 murarz, malarz, brygadzista, następnie mistrz w Przedsiębiorstwie Budownictwa Rolniczego w Pyrzycach i w Zespole Elektrowni Dolna Odra w Gryfinie. Od 1978 kolporter niezależnych wydawnictw KSS KOR, przepisywacz ulotek i organizator pomocy charytatywnej; 1979-1985 przepisywacz (wraz z Barbarą Boczkowską) „Robotnika”, gospodarz lokalu przeznaczonego na prace redakcyjne.
W VIII 1980 uczestnik strajku w Dolnej Odrze, członek KS, odpowiedzialny za informacje, od IX 1980 w „S”, członek Komitetu Założycielskiego Dolnej Odry, nastépnie KZ i Komisji Rozjemczej. 14 i 17 XII 1981 uczestnik protestów w zmilitaryzowanej Dolnej Odrze (opaski, czarne wstążki, akcja oporników); członek podziemnej grupy działaczy „S” skupionych wokół Jana Witkowskiego: wytwórca znaczków „Jestem wolnym Polakiem”, przepisywacz ulotek, współorganizator sieci kolportażu (z G. Węgrzynem, J. Witkowskim, W. Romanieckim, B. Boczkowską, Z. Kąkolewskim), kolporter wydawnictw podziemnych wśród pracowników elektrowni, nauczycieli, służby zdrowia, organizator spotkań z działaczami opozycji (np. z Anną Walentynowicz), współorganizator manifestacji patriotycznych w rocznice świąt narodowych i akcji oporu w Dolnej Odrze, uczestnik pomocy dla represjonowanych. 1981-1985 wielokrotnie zatrzymywany na 48 godz., przeszukiwany.
1985-1988 murarz brygadzista w Pomorskim Przedsiębiorstwie Budowy Elektrowni i Przemysłu w Szczecinie; 1988-1990 w Chmielewickiej Elektrowni Atomowej na Ukrainie; w 1991 w firmie budowlanej Ciroko w Kolonii; 1991-1992 w firmie Ibex w Berlinie; od 1993 własna działalność gospodarcza w branży budowlanej w Gryfinie. Po 1989 społecznik: uczestnik postawienia Krzyża przy kościele Narodzenia NMP w Gryfinie; fundator nagród konkursowych dla dzieci ze SP w Krzywinie (laureat tytułu „Przyjaciel Szkoły”) i organów dla Gminnego Ośrodka Kultury w Baniach, współpracownik Kół Gospodyń Wiejskich, organizator pomocy dla znajdujących się w trudnej sytuacji b. działaczy „S”.
2017 współzałożyciel (z Jakubem Sieradzkim oraz Władysławem Stanisławem Waliszewskim) Gryfińskiego Stowarzyszenia Pamięć i Prawda. Powojenna Opozycja Niepodległościowa i Solidarnościowa 1945–1989.
Sylwia Wójcikowa