Aktualnie znajdujesz się na:

Biogramy

Ruszczyński Maciej

Maciej Ruszczyński, ur. 24 II 1940 w Przasnyszu, zm. 27 I 2017 we Wrocławiu. Ukończył Technikum Budowy Maszyn Górniczych w Wałbrzychu (1958).

1958-1960 mechanik w Koksowni Wałbrzych; 1960-1962 zasadnicza służba wojskowa; 1962-1965 mechanik w Przedsiębiorstwie Montażowo-Budowlanym w Wałbrzychu, 1965-1970 w Przedsiębiorstwie Remontowo–Budowlanym tamże; 1970-1975 mechanik w Fabryce Stolarki Budowlanej Stolbud we Wrocławiu, od 1975 w WSK-PZL Hydral tamże. Jako uczeń przez kilka tygodni członek ZHP; w proteście przeciw indoktrynacji komunistycznej publicznie podarł legitymację harcerską. Od 1977 kolporter, od 1978 drukarz wydawnictw niezależnych. Od 1979 współpracownik „Biuletynu Dolnośląskiego” i członek KPN. Wiosną 1980 drukarz i kolporter ulotek wzywających do bojkotu wyborów.

Od IX 1980 w „S”. W zakładzie prowadził szkolenia drukarskie, organizator akcji w obronie prześladowanych. Wiosną 1981 jako delegat ZR „S” Dolny Śląsk uczestniczył w strajku chłopskim i głodówkach w Ustrzykach Dolnych i Rzeszowie.

12/13 XII 1981 internowany w Ośr. Odosobnienia we Wrocławiu, od 24 XII 1981 w Grodkowie. 31 XII 1981, w czasie protestu internowanych, pobity, 7 I 1982 przewieziony do szpitala przy ul. Piwnej we Wrocławiu, gdzie przebywał do III 1982. W IV 1982 zwolniony z pracy. Od IV 1982 organizator skrzynek kontaktowych i siatki kolportażu. Od VI 1982 członek Solidarności Walczącej; uczestnik większości demonstracji we Wrocławiu. IX 1982 – VI 1985 mechanik w GS w Długołęce k. Wrocławia. 8 VI 1984 aresztowany i uwięziony w AŚ WUSW we Wrocławiu; przez 2 tyg. prowadził głodówkę. 27 VII 1984 zwolniony na mocy amnestii, po czym zatrzymany przez MO i przewieziony do Szpitala Psychiatrycznego w Lubiążu. Domagając się zwolnienia, do 4 VIII 1984 prowadził głodówkę. W 1986 uczestnik głodówek w Krakowie-Bieżanowie i Głogowcu; po kolejnym zwolnieniu z pracy, przeprowadził się do Krakowa, gdzie zatrudniony w Krakowskiej Wytwórni Lalek. Od 1985 współpracował z organizacją Niepodległość. W 1985 współtwórca PPN, działacz Autonomicznego Wydz. Wschodniego SW. Od 1990 wyjeżdżał do ZSRS i nawiązywał kontakty ze środowiskami polonijnymi, niepodległościowymi i opozycyjnymi. Od 1988 współpracownik pisma „Vade-Mecum”. 1988-1992 współpracował z ruchami niepodległościowymi, m.in. Litwy, Łotwy, Estonii, Białorusi, Kazachstanu, Armenii, Czeczenii, Jakucji, Ukrainy, Mołdawii, w różnych regionach Syberii i wśród Tatarów krymskich. Dostarczał sprzęt poligraficzny i prowadził szkolenia drukarskie, m.in. dla opozycjonistów Gruzji i krajów bałtyckich.

Od 1990 na rencie.

 

Artur Adamski

Opcje strony

do góry