Sidorowicz Sławomir
Sławomir Sidorowicz, ur. 25 X 1942 w Wilnie. Absolwent Akademii Medycznej we Wrocławiu, Wydz. Lekarski (1966), doktorat (1972), habilitacja (1991), prof. nadzw. (1997).
1968–1969 w SD, od 1967 w Polskim Towarzystwie Psychiatrycznym.
1966–1967 lekarz stażysta w Szpitalu Miejskim im. Ludwika Rydygiera we Wrocławiu, 1967–2010 pracownik naukowy AM tamże.
Od IX 1980 w „S”; członek Komitetu Założycielskiego, od XII 1980 przew. KZ.
II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo.
– XII 1981 redaktor niezależnego pisma „Naszym Zdaniem”. W VI 1981 delegat na I WZD Regionu Dolny Śląsk.
13–15 XII 1981 uczestnik strajków na Akademii Rolniczej we Wrocławiu i Politechnice Wrocławskiej, nast. w ukryciu. 6 I 1982 zatrzymany, 8 I internowany, przetrzymywany w Ośrodku Odosobnienia we Wrocławiu i Nysie, 29 IV zwolniony. V 1982 – 1988 przew. TKZ. 1982–1989 działacz (z m.in. Ewą Szumańską, Anną Huskowską, Władysławem Sidorowiczem) Sekcji Pomocy Medycznej Arcybiskupiego Komitetu Charytatywnego we Wrocławiu. 1982–1989 kolporter podziemnych pism, m.in. „Solidarność Akademii Medycznej”, „Samarytanka”, „Biuletyn Dolnośląski”, „Solidarność Walcząca” i książek NOW-ej. 1983–1989 redaktor podziemnego pisma „Solidarność Akademii Medy cznej”.
Od 1990 członek Towarzystwa Pomocy im. Św. Brata Alberta; 1992–1999 redaktor pisma „S” „Naszym Zdaniem”. Od 1994 członek Katolickiego Stowarzyszenia Lekarzy Polskich, od 1996 Komisji Bioetycznej przy Uniwersytecie Medycznym we Wrocławiu, od 1997 prof. nadzw. Akademii Muzycznej im. Karola Lipińskiego tamże, od 2009 w Krajowej Radzie Muzykoterapii. Od 2010 na emeryturze.
Autor publikacji z zakresu psychiatrii, psychologii i muzykoterapii, m.in. Przydatność badań neuropsychologicznych i tomokomputerowych mózgowia w zespole uzależnienia od alkoholu (1991), Muzykoterapia w agresji, lęku i cierpieniu (2000).
Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2005), Złotym Krzyżem Zasługi (2000), Medalem KEN (2004), Medalem Niezłomni (2012).
28 IX 1970 – 19 XII 1989 rozpracowywany przez Wydz. III/WOKPP KW MO/WUSW we Wrocławiu w ramach SO krypt. Medycy.
Piotr Cichoracki|Agnieszka Klarman