Aktualnie znajdujesz się na:

Biogramy

Sikorski Stanisław Ryszard

Stanisław Ryszard Sikorski, ks., ur. 3 IV 1951 w Wawrzęczycach k. Starachowic. Absolwent Wyższego Seminarium Duchownego w Sandomierzu (1975), Instytutu Teologicznego w Radomiu, filii Uniwersytetu kard. Stefana Wyszyńskiego w Warszawie (2001), święcenia kapłańskie (1975).

1975-1977 wikariusz w parafii Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Goźlicach k. Sandomierza, 1977-1980 w parafii św. Józefa w Sandomierzu, 1980-1982 w parafii św. Marcina w Opatowie, duszpasterz pracowników Zakładów Przemysłu Odzieżowego Wólczanka w Opatowie.

1980-1981 kolporter niezależnego pisma „Ziemia Świętokrzyska”.

1982-1990 wikariusz w parafii św. Barbary w Pionkach. 1983-1989 wydawca podziemnych pism „Barykada” i „Robotnik”, książek, ulotek, tzw. cegiełek i innych druków okolicznościowych, uczestnik demonstracji po pogrzebie i w rocznice śmierci ks. Jerzego Popiełuszki w Warszawie; 1982-1989 organizator Mszy za Ojczyznę, współorganizator Komitetu Pomocy Internowanym w Pionkach, organizator Duszpasterstwa Ludzi Pracy Duszpasterstwa Ludzi Pracy Duszpasterstwa Ludzi Pracy, struktury kościelne, faktycznie posiadające charakter stowarzyszeń, których celem było wzmocnienie moralne i rozwój duchowy pracujących, a także pobudzenie ich do aktywności w życiu zawodowym i społecznym. Ich działalność nie zawsze była całkowicie jawna. Pierwsze DLP powstały w 1973, szczególny rozkwit tych struktur, często przy współudziale laikatu, nastąpił w okresie stanu wojennego i delegalizacji „S”, co wynikało z bieżących potrzeb – głównie pomocy internowanym działaczom związku, ale także np. potrzeby wspólnotowości czy dalszego samokształcenia po zawieszeniu działalności kursów organizowanych w ramach tzw. Uniwersytetu Latającego. Zazwyczaj opiekunami duszpasterstw byli księża diecezjalni: proboszczowie albo delegowani do tej pracy wikariusze, np. Jerzy Popiełuszko, który od I 1979 pełnił posługę jako duszpasterz średniego personelu medycznego w archidiecezji warszawskiej. Jednym z prężniej działających DLP kierował w parafii św. Maksymiliana w nowohuckich Mistrzejowicach ks. Kazimierz Jancarz, który organizował tam m.in. czwartkowe Msze za Ojczyznę. Z duszpasterstwem tym był związany ks. Tadeusz Isakowicz-Zaleski. Często opiekę nad DLP sprawowali także księża zakonnicy. DLP przede wszystkim pogłębiały świadomość chrześcijańską; ich członkowie poznawali katolicką naukę społeczną, papieskie encykliki, aktualności z życia gospodarczego i społecznego. W ramach DLP organizowano od 1982 Ogólnopolską Pielgrzymkę Ludzi Pracy, która w 3. sobotę i niedzielę IX każdego roku wyruszała (i wyrusza) na Jasną Górę. DLP organizowały pielgrzymki także do innych miejsc kultu religijnego. Choć wszystkie one miały charakter religijny, pozwalały zarazem pracownikom, szczególnie tym zrzeszonym w „S”, na zamanifestowanie jedności i starań w walce o wolność, godność człowieka pracy i prawa pracownicze. Przeciwko DLP protestowały niejednokrotnie władze państwowe, traktując ich działalność jako zagrożenie w sferze wpływu na środowiska robotnicze. DLP prowadziły ponadto działalność samokształceniową, budowały poczucie wspólnoty w kręgu wartości chrześcijańskich, wywierały pozytywny wpływ na życie religijne, społeczne, rodzinne, zawodowe i polityczne. przy parafii św. Barbary w Pionkach, członek podziemnej grupy Morwa, w 1982 współorganizator KIK w Pionkach; 1982-1986 współpracownik KPN, 1986-1988 Polskiej Partii Niepodległościowej. Od 1984 w ZHP. Posiadacz stopnia mistrzowskiego karate shodan (1986).

W 1989 z-ca przewodniczącego KO „S” w Pionkach, uczestnik kampanii wyborczej KO „S” (organizator spotkań z kandydatami, akcji plakatowania). Kapelan Regionu „S” Ziemia Radomska, Szczepu ZHP Orlęta Lwowskie, Światowego Związku Żołnierzy AK Okręg w Radomiu. 1990-2000 wikariusz w parafii św. Stanisława Biskupa w Oleksowie, 2000-2010 proboszcz parafii św. Maksymiliana Kolbego w Radomiu, 2010-2012 proboszcz parafii św. Andrzeja Apostoła w Suchedniowie, od 2012 proboszcz parafii Chrystusa Nauczyciela w Radomiu. Od 1996 prezes fundacji Polak Mały w Oleksowie, od 2000 także w Radomiu; opiekun miejsc pamięci narodowej. Od 1989 członek honorowy „S”.

Wyróżniony Orderem Uśmiechu (1993), złotą odznaką Za Opiekę nad Zabytkami (1998), Złotym Krzyżem Zasługi dla ZHP (2001), Złotym Medalem Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej (2006), Medalem Pro Memoria (2008), odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2009).

 

Karolina Słowińska

Opcje strony

do góry