Siwiec Wit Eugeniusz
Wit Eugeniusz Siwiec, ur. 13 VII 1952 w Przemyślu. Absolwent Technikum Rolniczo-Łąkarskiego w Przemyślu (1972).
1974–1975 nauczyciel w SP w Sielnicy, 1976–1977 pracownik biurowy Wojewódzkiej Spółdzielni Mieszkaniowej w Przemyślu, 1978–1980 Przemyskiej Spółdzielni Mieszkaniowej. 1977–1980 kolporter prasy ROPCiO i KSS KOR na terenie Przemyśla, 1978 uczestnik ROPCiO, 1978–1980 członek tzw. przemyskiej antysocjalistycznej grupy, 1979–1980 członek-założyciel Przemyskiego Komitetu Samoobrony Ludzi Wierzących, autor komunikatów PKSLW, wielokrotnie zatrzymywany.
VIII 1980 opracował postulaty dla przemyskich KS, IX–X 1980 współorganizator na terenie woj. przemyskiego struktur „S”, w tym: Tymczasowej Międzyzakładowej Komisji Koordynacyjnej i Komitetu Założycielskiego Regionu Południowo-Wschodniego. Od 11 II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1981 członek prezydium Komitetu Założycielskiego NSZZ „S” Regionu Południowo-Wschodniego; współredaktor pisma ZR Południowo-Wschodniego w Przemyślu „Odnowa”, wielokrotnie zatrzymywany, drukarz w sekcji informacji Komitetu Założycielskiego Regionu Południowo-Wschodniego z siedzibą w Przemyślu, nast. ZR Południowo-Wschodniego.
13 XII 1981 internowany osadzonyny w Ośr. Odosobnienia w Uhercach, Łupkowie (VI 1982 organizator i uczestnik głodówki), Załężu i Kielcach-Piaskach, 15 XI 1982 zwolniony.
Od 1983 na emigracji w Kanadzie. Od 1987 przedstawiciel RKW Przemyśl w Kanadzie.
2 I 1979–10 VIII 1985 zarejestrowany jako TW ps. Wiktor przez Wydz. III KW MO/WUSW w Przemyślu (z zachowanych materiałów wynika, że SB uznawała go za współpracownika nielojalnego i dwulicowego; VI 1980 zaniechał kontaktów z SB); 24 IV 1978–23 II 1979 rozpracowywany przez Wydz. III KW MO w Przemyślu w ramach SOS krypt. Brodacz; 1977–1981 przez Wydz. III KW MO tamże w ramach SOR krypt. Melina; 1979–1981 przez Wydz. IV KW MO tamże w ramach SOR krypt. Antena; 14 VII 1987–15 I 1988 przez Wydz. V WUSW tamże w ramach SOS krypt. Renegat.