Skóra Ryszard Antoni
Ryszard Antoni Skóra, ur. 13 VI 1952 w Mielcu, zm. 5 VII 2009 tamże. Absolwent ASP w Krakowie (absolutorium 1977).
1975–1978 scenograf i inspicjent w Teatrze Amatorskim RCK w Mielcu. VI 1979–XII 1982 robotnik w Zakładzie Galanterii Metalowej w Mielcu.
1980–1991 w „S”, 1982–1989 działacz podziemnych struktur mieleckiej „S”, publicysta, kolporter pism podziemnych, m.in.: „Tygodnik Mazowsze”, „Wola”, „KOS”, „Ziemia Mielecka”. 1983 chałupnik w mieleckiej filii Zjednoczonych Zespołów Gospodarczych w Jaśle. 1983–1985 portier/dozorca w Zakładzie Usług Socjalnych Wytwórni Sprzętu Komunikacyjnego – Polskich Zakładów Lotniczych w Mielcu. Od 1985 na rencie inwalidzkiej. III 1983 współzałożyciel i członek Rejonowej Komisji Wykonawczej Ziemia Mielecka. 1983–1988 wielokrotnie zatrzymywany przez SB. 1982–1985 współzałożyciel i członek władz Klubu Twórców i Sympatyków Kultury Sęk w Mielcu. 1984–1985 członek KIK tamże. 1986–1990 współorganizator i działacz Duszpasterstwa Ludzi Pracy Duszpasterstwa Ludzi Pracy Duszpasterstwa Ludzi Pracy, struktury kościelne, faktycznie posiadające charakter stowarzyszeń, których celem było wzmocnienie moralne i rozwój duchowy pracujących, a także pobudzenie ich do aktywności w życiu zawodowym i społecznym. Ich działalność nie zawsze była całkowicie jawna. Pierwsze DLP powstały w 1973, szczególny rozkwit tych struktur, często przy współudziale laikatu, nastąpił w okresie stanu wojennego i delegalizacji „S”, co wynikało z bieżących potrzeb – głównie pomocy internowanym działaczom związku, ale także np. potrzeby wspólnotowości czy dalszego samokształcenia po zawieszeniu działalności kursów organizowanych w ramach tzw. Uniwersytetu Latającego. Zazwyczaj opiekunami duszpasterstw byli księża diecezjalni: proboszczowie albo delegowani do tej pracy wikariusze, np. Jerzy Popiełuszko, który od I 1979 pełnił posługę jako duszpasterz średniego personelu medycznego w archidiecezji warszawskiej. Jednym z prężniej działających DLP kierował w parafii św. Maksymiliana w nowohuckich Mistrzejowicach ks. Kazimierz Jancarz, który organizował tam m.in. czwartkowe Msze za Ojczyznę. Z duszpasterstwem tym był związany ks. Tadeusz Isakowicz-Zaleski. Często opiekę nad DLP sprawowali także księża zakonnicy. DLP przede wszystkim pogłębiały świadomość chrześcijańską; ich członkowie poznawali katolicką naukę społeczną, papieskie encykliki, aktualności z życia gospodarczego i społecznego. W ramach DLP organizowano od 1982 Ogólnopolską Pielgrzymkę Ludzi Pracy, która w 3. sobotę i niedzielę IX każdego roku wyruszała (i wyrusza) na Jasną Górę. DLP organizowały pielgrzymki także do innych miejsc kultu religijnego. Choć wszystkie one miały charakter religijny, pozwalały zarazem pracownikom, szczególnie tym zrzeszonym w „S”, na zamanifestowanie jedności i starań w walce o wolność, godność człowieka pracy i prawa pracownicze. Przeciwko DLP protestowały niejednokrotnie władze państwowe, traktując ich działalność jako zagrożenie w sferze wpływu na środowiska robotnicze. DLP prowadziły ponadto działalność samokształceniową, budowały poczucie wspólnoty w kręgu wartości chrześcijańskich, wywierały pozytywny wpływ na życie religijne, społeczne, rodzinne, zawodowe i polityczne. przy kościele św. Mateusza tamże. 1988–1989 współorganizator i członek Tymczasowej Międzyzakładowej Komisji Koordynacyjnej „S” oraz członek Komitetu Organizacyjnego NSZZ „S” WSK PZL Mielec. 1988 członek Klubu Myśli Politycznej Dziekania w Warszawie.
IV 1989 współzałożyciel KO w Mielcu. Od V 1989 członek KPN, współorganizator struktur partii w Mielcu, Rzeszowie, Kolbuszowej, Tarnobrzegu i Nowej Dębie, IX 1989–1991 pierwszy kierownik Rejonu Działania w Mielcu. 1992–1993 autor rysunków satyrycznych w „Głosie Solidarności. Biuletynie NSZZ »S« WSK PZL Mielec”. 1991–1998 ławnik w Sądzie Rejonowym w Mielcu, przew. Rady Ławniczej. VI 1993–1995 przew. TZR ZZ Kontra w Rzeszowie. 1994–IX 2009 radny Rady Miejskiej w Mielcu z listy Porozumienia Samorządowego Centroprawicy, członek Zarządu Miasta Mielec. 1994–1998 radny Sejmiku Województwa Rzeszowskiego. 2006–2009 ponownie ławnik w Sądzie Pracy w Mielcu. 2006–2009 radny Rady Miejskiej w Mielcu z listy PiS, przew. Komisji Porządku Publicznego i Regulaminowej, członek Komisji Oświaty i Kultury. 2005 współorganizator rzeszowskiej Grupy Ujawnić Prawdę, od 2006 członek Stowarzyszenia Osób Represjonowanych w Stanie Wojennym Województwa Podkarpackiego (członek Komisji Rewizyjnej).
Autor książki Esbeckie świadectwa (2006).
Odznaczony pośmiertnie Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2009).
III 1983–V 1987 rozpracowywany przez Wydz. V WUSW w Rzeszowie w ramach SOS/SOR krypt. Lampa, II 1989–II 1990 przez RUSW w Mielcu w ramach SOR/SOS krypt. Komisja.
KPN, Region Rzeszów, Mielec