Encyklopedia Solidarności Sobczyk Jan - Biogramy -

Jan Sobczyk, ur. 19 X 1955 we Wrocławiu. Absolwent Uniwersytetu Wrocławskiego, kierunek fizyka (1979); w 1986 doktorat.

1977-1980 działacz wrocławskiego SKS. W 1979 współredaktor (ze Stanisławem Huskowskim i Sławomirem Najnigierem) pisma SKS „Podaj Dalej”, inicjator przekształcenia tego tytułu w „Akademickie Pismo Informacyjne” (do 1980 nadal współredaktor z S. Huskowskim i S. Najnigierem); autor w prasie niezależnej; wielokrotnie zatrzymywany. 11 XI 1979 uczestnik demonstracji przy Grobie Nieznanego Żołnierza w Warszawie. Od 1979 doktorant na UWr.

26-31 VIII 1980 wspierał (przez działalność wydawniczą) strajk w Zajezdni MPK nr 7 we Wrocławiu (siedziba MKS). IX-X 1980 członek Tymczasowego Komitetu Założycielskiego NZS; 1980-1981 współzałożyciel pisma wrocławskiego NZS „No Więc”, członek zespołu redakcyjnego. W 1981 pracownik ZR Dolny Śląsk, odpowiedzialny za kierowanie pismem ZR „Z Dnia na Dzień”.

14 XII 1981 internowany w Ośr. Odosobnienia we Wrocławiu, od 7 I 1982 w Grodkowie, zwolniony w X 1982. 1982-1987 we Włoszech (praca nad doktoratem); 1986-1987 ''postdoc'' w Scuola Internazionale Superiore di Studi Avanzati (SISSA) w Trieście. Od 1987 pracownik naukowy UWr. W V 1988 uczestnik strajku studenckiego.

W IV 1989 współzałożyciel stowarzyszenia Centrum Demokratyczne. 1989-1993 członek KZ „S” na UWr. W 1990 członek KO we Wrocławiu.

Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2007).

22 II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1980 – 11 I 1983 rozpracowywany przez Wydz. III KW MO we Wrocławiu w ramach SOR krypt. Solidarny.

Kamil Dworaczek