Aktualnie znajdujesz się na:

Biogramy

Spychalski Mirosław

Mirosław Spychalski, ur. 10 XI 1959 we Wrocławiu. Absolwent Uniwersytetu Wrocławskiego, kierunek filologia polska (1986).

1979–1980 działacz SKS we Wrocławiu, współorganizator biblioteki SKS, twórca niezależnego wydawnictwa kasetowego Nifon; wiosną 1980 relegowany z uczelni, w 1981 ponownie przyjęty na studia po zdaniu egzaminu wstępnego. W III 1980 uczestnik akcji ulotkowej wzywającej do bojkotu wyborów do rad narodowych i Sejmu PRL.

W II 1981 współzałożyciel (z Jarosławem Świątkiem) niezależnego pisma NZS UWr. „Komunikat”. II 1981 – V 1981 zatrudniony w MKZ we Wrocławiu, m.in. jako redaktor techn. niezależnego pisma „Solidarność Dolnośląska”.

13–21 XII 1981 współorganizator Akademickiego Ruchu Oporu NZS we Wrocławiu. 21 XII 1981 zatrzymany, 22 XII internowany, przetrzymywany w Ośrodku Odosobnienia we Wrocławiu i w Grodkowie (26 IV – 25 V 1982 przebywał w szpitalu ZK we Wrocławiu), 11 VI 1982 zwolniony. 1982–1984 działacz ARO, członek podziemnego Zarządu Uczelnianego NZS UWr. I 1983 – VII 1985 członek Senatu UWr., Klubu Senatorów Studenckich tamże. 1983–1984 redaktor nacz., autor (ps. M. Marecki) podziemnego pisma NZS UWr. „Komunikat”. W V 1985 współorganizator studenckiej akcji protestacyjnej przeciwko nowelizacji ustawy o szkolnictwie wyższym, 29 V 1985 wiecu studentów na UWr oraz audycji podziemnego Radia NZS (z Rafałem Guzowskim). 1985–1988 wykładowca tzw. Latającego Uniwersytetu. 1986 – 1 XII 1988 menedżer grupy Nie Samym Teatrem we Wrocławiu. 1986–1987 redaktor, autor (ps. Maciej Grodowski, Marek Rozbicki) podziemnego pisma „Gazeta Akademicka”. 1986–1999 działacz Solidarności Polsko-Czechosłowackiej/Solidarności Polsko-Czesko-Słowackiej. 6 IV 1987 zatrzymany, ukarany grzywną przez kolegium ds. wykroczeń. 1987–1988 redaktor Wydawnictwa Muzeum Narodowego tamże. W 1987 współzałożyciel, redaktor podziemnego pisma literackiego „Kontur”. 1987–1993 redaktor undergroundowego pisma „brulion”. 1988–1992 przebywał za granicą: współpracownik nowojorskiej redakcji RWE, pracownik Księgarni Polskiej w Nowym Jorku i współpracownik nowojorskiego „Nowego Dziennika”.

1993–1995 realizator filmów dokumentalnych, autor „Gazety Wyborczej” i „Frondy”, 1995–1996 redaktor nacz. programu Pegaz TVP, 1996–1998 z-ca szefa Redakcji Programów Kulturalnych TVP, 1999–2002 kierownik Redakcji Kulturalnej TVP Wrocław, od 2002 dziennikarz TVP, 2004–2009 redaktor „Telewizyjnych Wiadomości Wiadomości „Wiadomości”, biuletyn wydawany przez podziemną „S” Regionu Mazowsze w Warszawie 15 XII 1981 – 1 IV 1990. Literackich”, 2006–2009 dziennikarz „Dziennika Polska. Świat. Europa”, od 2016 dyr. Oddziału TVP Wrocław. 2009–2016 juror Literackiej Nagrody Europy Środkowej Angelus. Od V 2018 członek Dolnośląskiej Wojewódzkiej Rady Konsultacyjnej do Spraw Działaczy Opozycji Antykomunistycznej oraz Osób Represjonowanych z Powodów Politycznych.

Autor i współautor filmów dokumentalnych, m.in. Przepompownia (1994), Właściwie mój życiorys przepadł (2003) oraz słuchowisk radiowych. Autor książki Próba ucieczki (1989); współautor (z Mirosławem Jasińskim) Opowieści heroicznej (1989) oraz (z Jarosławem Szodą) Mówi Karpowicz (2005).

Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2007), Krzyżem Wolności i Solidarności (2016).

18 XII 1985 – 22 IV 1987 rozpracowywany przez Wydz. III-1 WUSW we Wrocławiu w ramach SOS krypt. Konik.

Ewa Chabros

Opcje strony

do góry