Stępień Jerzy Adam
Jerzy Adam Stępień, ur. 7 IX 1946 w Staszowie. Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego, Wydz. Prawa i Administracji (1969).
1964-1969 w ZSP. W 1968 uczestnik wydarzeń marcowych na UW. 1969-1971 aplikant sądowy w Sądzie Powiatowym w Kielcach, 1971-1973 asesor, 1973-1975 sędzia. 1975-1979 sędzia Sądu Rejonowego w Kielcach, 1979-1983 radca prawny w Ośrodku Badawczo-Rozwojowym Fabryki Łożysk Tocznych Iskra oraz w Wojewódzkiej Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej w Kielcach.
W VIII i IX 1980 doradca podczas strajków w FŁT Iskra, następnie przewodniczący KS; członek Komitetu Założycielskiego „S”, następnie KZ w Ośrodku Badawczo-Rozwojowym FŁT Iskra; sekretarz, członek Prezydium i rzecznik prasowy MKZ, następnie Zarządu Oddziału Świętokrzyskiego „S”, w VI i VII 1981 delegat na I WZD Regionu Świętokrzyskiego, wiceprzewodniczący ZR, delegat na I KZD, sekretarz Prezydium Zjazdu.
13 XII 1981 internowany w Ośr. Odosobnienia w Kielcach-Piaskach (współredagował niezależne pismo internowanych „Krata”), Załężu k. Rzeszowa, Uhercach, Nowym Łupkowie, 11 XII 1982 w czasie internowania aresztowany w związku ze sporządzeniem odezwy „Do członków Solidarności”, 5 I 1983 zwolniony, 7 I 1983 skazany wyrokiem Wojskowego Sądu Garnizonowego w Rzeszowie na karę grzywny, 30 III w wyniku rewizji wyroku skazany przez SN Izbę Wojskową w Warszawie na 1 rok więzienia w zawieszeniu na 3 lata i karę grzywny. 1983-1989 radca prawny Kurii Diecezjalnej w Kielcach; zaangażowany w działalność Biskupiego Komitetu Pomocy Potrzebującym; kolporter pism podziemnych, współpracownik redakcji m.in.: „CDN. Gazeta Wolnych Ludzi. Region Świętokrzyski” i świętokrzyskiej edycji „Tygodnika Wojennego”. 17 III 1984 aresztowany w związku z kolportażem wydawnictw podziemnych, 25 VII 1984 Sąd Rejonowy Kraków-Śródmieście umorzył postępowanie na mocy amnestii. 1985-1989 współredaktor podziemnego pisma „Samorządna Rzeczpospolita”. W X 1986 współzałożyciel Tymczasowej Rady „S” Regionu Świętokrzyskiego, następnie RKW, współpracownik Komisji Interwencji i Praworządności kierowanej przez Zofię i Zbigniewa Romaszewskich. W 1989 skazany przez kolegium ds. wykroczeń w Radomiu za udział w manifestacji w 1988 pod pomnikiem Czerwca ’76.
W 1989 uczestnik obrad Okrągłego Stołu, w grupie roboczej ds. samorządu terytorialnego. Od 7 IV 1989 przewodniczący KO „S” Regionu Świętokrzyskiego, członek KO przy Przewodniczącym „S” Lechu Wałęsie. Od V 1989 wiceprzewodniczący TZR Świętokrzyskiego. W 1989 w KKW. 1989-1993 senator RP z listy KO „S”, następnie z listy Porozumienia Obywatelskiego Centrum, przewodniczący senackiej Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej, członek Komisji Konstytucyjnej Senatu RP oraz Komisji Konstytucyjnej Zgromadzenia Narodowego. 1990-1993 Generalny Komisarz Wyborczy. 1993-1999 w PChD, do 1996 wiceprzewodniczący 1996-1997 student Studium Podyplomowego w Szkole Głównej Handlowej w Warszawie. 1997-1999 podsekretarz stanu w MSWiA, od VI 1999 sędzia Trybunału Konstytucyjnego, XI 2006 – VI 2008 prezes TK. W 1989 współzałożyciel Fundacji Rozwoju Demokracji Lokalnej, wiceprezes Rady Fundatorów. Prodziekan Wydz. Prawa, od VIII 2009 dyr. Instytutu Przestrzeni Obywatelskiej i Polityki Społecznej w Wyższej Szkole Handlu i Prawa im. Ryszarda Łazarskiego. Od II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 2009 członek Rady Programowej Konwersatorium Doświadczenie i Przyszłość, od IX 2009 przewodniczący.
Autor publikacji nt. prawnych aspektów funkcjonowania administracji publicznej, prawa wyborczego, prawa konstytucyjnego i historii najnowszej, m.in. ''Samorząd terytorialny w konstytucyjnym ustroju państw'', w: ''Księga XX-lecia orzecznictwa Trybunału Konstytucyjnego'', pod redakcją M. Zubika (Warszawa 2006).
Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (2006), Krzyżem Komandorskim Orderu Wielkiego Księcia Giedymina (Litwa, 2008), medalem Gloria Artis (2004), medalem Zasłużony dla Wymiaru Sprawiedliwości – Bene Merentibus Justitiae (Krajowa Rada Sądownictwa, 2009).
21 X 1986 – 26 I 1989 rozpracowywany przez Wydz. IV WUSW w Kielcach w ramach SOR; od 13 II – 21 IX 1989 przez Wydz. III WUSW w Kielcach w ramach SOR krypt. Wykonawcy.