Encyklopedia Solidarności Stępień Marian - Biogramy -

Marian Stępień, ur. 20 VIII 1941 w Chotelku k. Buska-Zdroju, zm. 27 XII 2020 w Legnicy. Ukończył Technikum Żeglugi Śródlądowej we Wrocławiu (1963).

1963 asystent mechanika w Przedsiębiorstwie Państwowym Żegluga na Odrze Wrocław, 1963–1966 asystent projektanta w Pracowni Projektów Automatyki Przemysłowej w Ostrowie Wielkopolskim, 1966 konstruktor w Zakładach Elektronicznych Elwro we Wrocławiu, 1966–1967 w Zakładach Kuzienniczych i Maszyn Rolniczych Agromet w Jaworze, 1967–1983 konstruktor, kierownik Sekcji Dokumentacji Techn. w Zakładach Mechanicznych Legmet w Legnicy KGHM w Lubinie.

1979–1980 kolporter w Legnicy ulotek i niezależnych pism, m.in. „Biuletyn Informacyjny” KOR/KSS KOR „Robotnik”.

27–31 VIII 1980 współorganizator strajku w zakładzie, członek KS, nast. MKS w Legnicy. Od IX 1980 w „S”; członek Komitetu Założycielskiego, od 30 XI Zakładowej Komisji Robotniczej; w VI i 24 X 1981 delegat na I i II WZD Województwa Legnickiego. 1980–1981 kolporter niezależnych pism, m.in. „Solidarność”/„Solidarność Zagłębia Miedziowego”, „Na Bieżąco...”, „Solidarność Dolnośląska”. W 1981 zaangażowany w tworzenie samorządu pracowniczego, prelegent wykładów dot. akcjonariatu pracowniczego, m.in. w Lesznie, Kaliszu i we Wrocławiu.

14 XII 1981 współorganizator strajku w zakładzie, autor listu protestacyjnego do Sejmu PRL podpisanego przez ok. 200 pracowników zakładu. XII 1981 – 1983 członek podziemnej „S” w Legmecie, organizator zbiórek pieniężnych na cele związkowe. XII 1981 – 1982 współorganizator, członek Komitetu ds. Pomocy Rodzinom Internowanych przy kościołach św. Jana Chrzciciela i Świętej Trójcy w Legnicy. II – IX 1982 członek MKS w Legnicy. W 1982 drukarz podziemnych pism „Solidarność Zagłębia Miedziowego Stanu Wojny” i „Na Bieżąco… stanu wojny”; 1982–1987 z matryc przywożonych z Wrocławia „Z Dnia na Dzień... i „Solidarność Walcząca” oraz ulotek. VII 1982 – 1988 współpracownik SW we Wrocławiu. 31 VIII 1982 uczestnik manifestacji w Legnicy. 14 IX 1982 internowany, przetrzymywany w Ośrodku Odosobnienia w Nysie, 27 IX zwolniony. 1982–1989 organizator i koordynator sieci kolportażu w Legnicy i Lubinie, kolporter podziemnych pism, m.in.: „Solidarność Zagłębia Miedziowego Stanu Wojny”, „Na Bieżąco… stanu wojny”, „Zagłębie Miedziowe”, „Z Dnia na Dzień”, „Solidarność Walcząca”, „Biuletyn Informacyjny TPKZ «Solidarność» Kopalni Polkowice”. W 1983 zwolniony z pracy, 1983–1984 bez zatrudnienia. 1984–2006 referent ds. zaopatrzeniowych, st. inspektor w Zakładach Górniczych Polkowice w Polkowicach KGHM/KGHM Polska Miedź SA w Lubinie. 1984–1989 członek Podziemnej Tymczasowej KZ w ZG Polkowice, Międzyzakładowej Komisji Wykonawczej Zagłębia Miedziowego. 1985–1988 uczestnik Duszpasterstwa Ludzi Pracy Duszpasterstwa Ludzi Pracy Duszpasterstwa Ludzi Pracy, struktury kościelne, faktycznie posiadające charakter stowarzyszeń, których celem było wzmocnienie moralne i rozwój duchowy pracujących, a także pobudzenie ich do aktywności w życiu zawodowym i społecznym. Ich działalność nie zawsze była całkowicie jawna. Pierwsze DLP powstały w 1973, szczególny rozkwit tych struktur, często przy współudziale laikatu, nastąpił w okresie stanu wojennego i delegalizacji „S”, co wynikało z bieżących potrzeb – głównie pomocy internowanym działaczom związku, ale także np. potrzeby wspólnotowości czy dalszego samokształcenia po zawieszeniu działalności kursów organizowanych w ramach tzw. Uniwersytetu Latającego. Zazwyczaj opiekunami duszpasterstw byli księża diecezjalni: proboszczowie albo delegowani do tej pracy wikariusze, np. Jerzy Popiełuszko, który od I 1979 pełnił posługę jako duszpasterz średniego personelu medycznego w archidiecezji warszawskiej. Jednym z prężniej działających DLP kierował w parafii św. Maksymiliana w nowohuckich Mistrzejowicach ks. Kazimierz Jancarz, który organizował tam m.in. czwartkowe Msze za Ojczyznę. Z duszpasterstwem tym był związany ks. Tadeusz Isakowicz-Zaleski. Często opiekę nad DLP sprawowali także księża zakonnicy. DLP przede wszystkim pogłębiały świadomość chrześcijańską; ich członkowie poznawali katolicką naukę społeczną, papieskie encykliki, aktualności z życia gospodarczego i społecznego. W ramach DLP organizowano od 1982 Ogólnopolską Pielgrzymkę Ludzi Pracy, która w 3. sobotę i niedzielę IX każdego roku wyruszała (i wyrusza) na Jasną Górę. DLP organizowały pielgrzymki także do innych miejsc kultu religijnego. Choć wszystkie one miały charakter religijny, pozwalały zarazem pracownikom, szczególnie tym zrzeszonym w „S”, na zamanifestowanie jedności i starań w walce o wolność, godność człowieka pracy i prawa pracownicze. Przeciwko DLP protestowały niejednokrotnie władze państwowe, traktując ich działalność jako zagrożenie w sferze wpływu na środowiska robotnicze. DLP prowadziły ponadto działalność samokształceniową, budowały poczucie wspólnoty w kręgu wartości chrześcijańskich, wywierały pozytywny wpływ na życie religijne, społeczne, rodzinne, zawodowe i polityczne. przy parafii św. Jana Chrzciciela w Legnicy, organizator mszy za Ojczyznę; 1985–1987 członek PPN. 1982–1987 wielokrotnie zatrzymywany, przesłuchiwany, poddawany rewizjom.

1989–2007 członek KZ, nast. przew. Komisji Rewizyjnej. 1989–1991 członek Rady Pracowniczej ZG Polkowice i delegat Rady Pracowniczej KGHM. Od 2007 na emeryturze.

Odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności (2017).

22 VIII 1980 – 3 XI 1981 rozpracowywany przez Wydz. IIIA KW MO w Legnicy w ramach SOS krypt. Odzew; 23 IV 1982 – 16 IV 1984 przez Wydz. V KW MO/WUSW w ramach SOR krypt. Prasa II; 1 VIII 1984 – 6 III 1986 przez Wydz. V WUSW/p. V RUSW w Lubinie w ramach KE krypt. Inspirator.

Łukasz Sołtysik