Szczypiorski Adam
Adam Szczypiorski, ur. 10 X 1895 w Bystrzycy k. Radomska, zm. 3 VIII 1979 w Kruku k. Gostynina. Student Politechniki Lwowskiej i Politechniki Warszawskiej.
Nauczyciel w Gimnazjum im. Bolesława Prusa w Warszawie. 1920 ochotnik w wojnie polsko-bolszewickiej. 1913–1928 członek PPS, 1919–1928 Okręgowego Komitetu Robotniczego PPS w Warszawie, 1921–1928 Rady Naczelnej PPS, reprezentant partii w Radzie Miejskiej Warszawy. 1928–1930 poseł na Sejm RP, 1928–1939 członek PPS dawna Frakcja Rewolucyjna; 1931–1939 sekretarz generalny Centralnego Komitetu Robotniczego, Centrali Zjednoczenia Klasowych Związków Zawodowych. Współorganizator Kas Chorych, członek Instytutu Gospodarstwa Społecznego, Zarządu Stowarzyszenia Budowy Domów dla Dozorców i Służby Domowej. IX 1939 uczestnik obrony Warszawy. 1939–1944 członek PPS- -WRN; nauczyciel tajnych kompletów, uczestnik akcji ratowania Żydów, 1944 wywieziony do obozu koncentracyjnego w Sachsenhausen. 1945–1955 na emigracji w Szwecji i Wielkiej Brytanii; organizator szkolnictwa polskiego na Zachodzie, współtwórca Polskiego Uniwersytetu na Obczyźnie, pracownik Zarządu Skarbu Narodowego, członek Rady Politycznej (pod przewodnictwem gen. Władysława Andersa); współtwórca, wykładowca londyńskiej Szkoły Nauk Politycznych; członek PPS na emigracji, 1952 uczestnik II Zjazdu PPS w Lens, 1955 III Zjazdu PPS w Calais. Od 1955 w Polsce. 1958–1966 zatrudniony w Instytucie Historii Kultury Materialnej PAN.
1976–1979 członek założyciel KOR/KSS „KOR”. 1976 usunięty z Komisji Demograficznej PAN.
Autor książek o historii Warszawy