Szymański Leonard
Leonard Szymański, ur. 18 VI 1939 w Poznaniu. Absolwent Politechniki Poznańskiej (1963).
1948-1950 w ZHP, 1955-1956 w ZMP, 1958-1963 w ZSP, 1957-1980 członek PTTK. 1956-1957 frezer w HCP w Poznaniu, 1963-1992 konstruktor, starszy konstruktor, projektant, starszy projektant w Wielkopolskiej Fabryce Urządzeń Mechanicznych Wiepofama (następnie Fabryka Obrabiarek Specjalnych Ponar-Wiepofama) w Poznaniu; W 1973 konstruktor płucoserca dla dzieci (w zespole dr. Bogdana Szelągowicza) dla kliniki chirurgii dziecięcej, dzięki któremu zoperowano 500 dzieci. 1980-1990 działacz KIK w Poznaniu.
Od IX 1980 w „S”, członek, wiceprzewodniczący Prezydium Komitetu Założycielskiego w Wiepofamie, I-VII 1981 przewodniczący KZ, w VII 1981 delegat na I WZD Regionu Wielkopolska, wiceprzewodniczący ZR, IX/X 1981 delegat na I KZD. Zajmował się sprawami gospodarczymi, uczestniczył w posiedzeniach woj. sztabu gospodarczego. Od IV 1981 wiceprzewodniczący Społecznego Komitetu Obchodów Czerwca 1956, m.in. organizator służb porządkowych podczas uroczystości odsłonięcia Pomnika Ofiar Czerwca 1956 w Poznaniu. 12 XII 1981 – 1984 członek Prymasowskiej Rady Społecznej.
13-19 XII 1981 członek RKS. W XII 1981 podpisał list z protestacyjny przeciw wprowadzeniu stanu wojennego. W I 1982 uczestnik oficjalnego spotkania w Poznaniu z dziennikarzami zagranicznymi przebywającymi w Polsce (podczas spotkania wpłynął na Zdzisława Rozwalaka, aby publicznie odwołał podpisaną w XII 1981 deklaracje lojalności). W II 1982 wystąpił do Wydz. Spraw Społeczno-Administracyjnych Urzędu Wojewódzkiego w Poznaniu ws. wypowiadania umów o pracę pracownikom etatowym ZR Wielkopolska; spowodował wypłatę internowanym wynagrodzeń z przejętych przez władze funduszy „S”. W X 1982 sygnatariusz listu do Sejmu PRL przeciw delegalizacji „S”, w I 1983 listu do Prokuratury Generalnej przeciwko więzieniu działaczy „S”. IX-XII 1982 współorganizator tzw. ciała doradczego TZR Wielkopolska (z Andrzejem Porawskim, Romanem Schefke, Tomaszem Stawickim, Jerzym Nowackim), które m.in. dostarczało Januszowi Pałubickiemu informacji o nastrojach w poznańskich zakładach pracy. W kontakcie ze środowiskiem „Obserwatora Wielkopolskiego” i poznańskiego Radia „S”. Uczestnik projektu i przygotowania emisji na wizji TV informacji z prasy podziemnej. 1982-1988 kolporter wydawnictw podziemnych. 24 IV 1982 skazany przez kolegium ds. wykroczeń na karę grzywny za noszenie znaczka „S”. 2 V 1983 aresztowany, 14 V 1983 zwolniony, oskarżony ws. J. Pałubickiego, 8 VIII 1983 Sąd Wojsk Lotniczych w Poznaniu sprawę umorzył na mocy amnestii. 1983-1989 uczestnik Duszpasterstwa Ludzi Pracy, 1981-1989 organizator i współorganizator Mszy za Ojczyznę (m.in. w katedrze poznańskiej, u oo. dominikanów, w kościele Matki Boskiej Bolesnej w Poznaniu). 1983-1989 współorganizator i uczestnik Dni Kultury Chrześcijańskiej w Poznaniu, prelegent podczas DKCh we Wrocławiu, Szczecinie, Trzciance, Tychach, Rybniku, Świnoujściu. W I i II 1988 uczestnik spotkań działaczy „S” przygotowujących dla grup inicjatywnych z poznańskich zakładów pracy wnioski do sądu o rejestrację zakładowych organizacji związkowych „S”. 12 X 1988 uczestnik zebrania części członków Prezydium ZR Wielkopolska sprzed 13 XII 1981. W wydanym oświadczeniu wezwano do jawnych działań organizacyjnych i poparto Lecha Wałęsę.
Od 1989 członek KO „S” w Poznaniu, uczestnik kampanii wyborczej KO „S”; poseł RP z listy KO „S”, członek m.in. Komisji Polityki Gospodarczej, Budżetu i Finansów, Komisji Przekształceń Własnościowych. 1990-1991 we władzach regionalnych Partii Chrześcijańskich Demokratów. 1989-1992 w „S” w FOS Ponar Poznań. 1992-1997 prezes Zarządu Agencji Rozwoju Regionalnego w Kwilczu, 1997-2005 doradca Zarządu Huty Szkła Warta SA, 1998-2007 członek Rady Nadzorczej Wydawnictwa Poznańskiego Sp. z o.o., 2007-2009 przewodniczący Rady Nadzorczej Warta Glas Sp. z o.o.
15 XI 1980 – 21 VII 1981 rozpracowywany przez Wydz. IIIA KW MO w Poznaniu w ramach SO krypt. Wiepofama; 21 VII 1981 – 18 VIII 1989 przez Wydz. IIIA/V/IV/Inspektorat 2 w ramach SOS/SOR krypt. Pomnik.