Szymczak Stanisław Kazimierz
Stanisław Kazimierz Szymczak, ur. 14 I 1944 w Kotlinie k. Jarocina. Absolwent LO w Jarocinie (1961).
1962-1965 i 1972-1973 zatrudniony w Cukrowni w Witaszycach, 1965-1966 pracownik Prezydium WRN w Poznaniu, 1967-1972 asystent projektanta w Wojskowym Biurze Projektowo-Budowlanym, 1973-1975 magazynier w Gminnej Spółdzielni Samopomoc Chłopska w Kotlinie, 1975-1988 specjalista ds. inwestycji w Zakładach Przemysłu Owocowo-Warzywnego Kotlin. 1974-1982 w ZSL.
25 VIII 1980 uczestnik protestu na tle płacowym w ZPOW Kotlin; od IX 1980 w „S”, wiceprzewodniczący Komitetu Założycielskiego w ZPOW, I-III 1981 przewodniczący KZ; od III 1981 przewodniczący MKZ w Jarocinie; od 1 IV 1981 urlopowany do pracy związkowej w MKZ; w VII delegat na I WZD Regionu Wielkopolska, IX/X 1981 delegat na I KZD.
16 XII 1981 internowany w Ośr. Odosobnienia w Ostrowie Wlkp., następnie w Głogowie, 30 IV 1982 zwolniony. Współzałożyciel, przewodniczący podziemnej nieformalnej Międzyzakładowej Komisji Związkowej „S” w Jarocinie, kolporter podziemnych wydawnictw; współpraca m.in. z Leszkiem Dąbrowskim, Stanisławem Kończalikiem, Czesławem Szablewskim Bogdanem Narożnym (Września), Krzysztofem Szacem (Pleszew), Bogusławem Śliwą (Kalisz). Prasę podziemną otrzymywał m.in. z Kalisza: „Społeczeństwu do Przemyślenia”, „Naszą Solidarność”, z Poznania: „Obserwatora Wielkopolskiego” i „Solidarność Walczącą”. Wielokrotnie przesłuchiwany, dwukrotne rewizje w mieszkaniu.
W 1989 wiceprzewodniczący Międzyzakładowego Komitetu „S” w Jarocinie. 1989-1994 przewodniczący KO Gminy Kotlin, 1990-1994 radny gminy Kotlin z listy KO. Od 1988 właściciel zakładu Rzemiosło Kamieniarstwo-Betoniarstwo, 1999-2002 projektant w Przedsiębiorstwie Produkcyjno-Handlowo-Usługowym Dębina Dobrzyca, od 2002 na emeryturze. Projektant i wykonawca pomnika Jana Pawła II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. w Kotlinie. Wykonuje rzeźby w drewnie i kamieniu.
14 VII 1982 – 2 XI 1989 rozpracowywany przez Wydz. IV KW MO w Kaliszu/p. RUSW w Jarocinie w ramach KE krypt. Klon.