Encyklopedia Solidarności Ściskalski Janusz Andrzej - Biogramy -

Janusz Andrzej Ściskalski, ur. 26 IV 1953 w Wieluniu, absolwent Politechniki Częstochowskiej (1977).

1978–1989 konstruktor, weryfikator, kierownik pracowni konstrukcji oprzyrządowania tłocznego w Zakładach Mechanicznych Ursus.

Od IX 1980 członek Prezydium Międzyzakładowego Komitetu Założycielskiego NSZZ Mazowsze, członek „S”, 1980 członek założyciel „S” w ZM Ursus.

1980–1981 oddelegowany do pracy w Regionie Mazowsze, współautor projektu statutu NSZZ „S” Region Mazowsze, od 29 V 1981 referent w Sekcji Kultury Zarządu Regionu Mazowsze (od X 1981 kierownik Sekcji Kultury), m.in. 10 XI 1980 organizator Koncertu Solidarności w Teatrze Wielkim w Warszawie w dniu rejestracji „S” z udziałem ponad 2 tys. członków związku, patron wydawniczy pism i broszur kulturalnych, organizator ogólnopolskiego konkursu na najlepszy plakat z okazji 1 V i 3 V. V 1981 organizator oficjalnych związkowych obchodów święta 3 V na dziedzińcu Zamku Królewskiego w Warszawie oraz współorganizator wydania broszurki (faksymile) z oryginalną treścią Konstytucji 3 V i plakatu w 190. rocznicę jej uchwalenia. 1980–1981 uczestnik negocjacji z władzami Warszawy dot. kolejnych siedzib „S” w Warszawie. 1980–1981 członek ZR, 1981 delegat na WZD Regionu Mazowsze, 1980–1981 delegat na I KZD „S”.

13 XII 1981 współorganizator akcji protestacyjnej w siedzibie mazowieckiej „S”, aresztowany, przewieziony do komisariatu MO na Wilczej. 1981–1982 współpracownik Prymasowskiego Komitetu Pomocy Osobom Pozbawionym Wolności i Ich Rodzinom przy kościołach św. Jacka i św. Maksymiliana Kolbego w Warszawie. Po wprowadzeniu stanu wojennego współorganizator koncertów patriotycznych w kościele św. Jacka w Warszawie i mieszkaniach prywatnych; uczestnik koła dyskusyjnego wśród kadry techn.-technologicznej ZM Ursus.

Do 1988 kolporter prasy podziemnej tamże, fotograf demonstracji i uroczystości patriotycznych. 1983–1984 kilkakrotnie zatrzymywany.

1989 członek Komitetu Założycielskiego „S” w ZM Ursus, współorganizator akcji wyborczej Komitetów Obywatelskich „S”, 1989–1994 delegat na KZD „S”, 1990–1991 przew. KZ w ZM Ursus. 1992–1996 dyr. generalny ZPC Ursus. 1997 z-ca redaktora nacz. „Tygodnika Solidarność”. 1998–2009 dyr./prezes przedsiębiorstw państwowych i spółek prawa handlowego, współautor i realizator kilku dużych programów restrukturyzacyjnych: 1998–2000 zarządca komisaryczny i likwidator Fabryki Obrabiarek „Mechanicy” w Pruszkowie, 2000–2002 prezes Mera-Pnefal ZPC Sp. z o.o. w Warszawie, 2002–2004 prezes i współwłaściciel Mera-Trade Sp. z o.o. w Warszawie, 2004–2006 prezes i współwłaściciel AMA Consulting Sp. z o.o. w Warszawie, 2006–2009 dyr. w Stołecznym Przedsiębiorstwie Handlu Opałem i Materiałami Budowlanymi – restrukturyzacja i przygotowanie firmy do prywatyzacji bezpośredniej. Od 2007 działalność gospodarcza: Doradztwo i Zarządzanie Janusz Ściskalski – inwestycje ekologiczne, m.in. utylizacja odpadów komunalnych, produkcja zielonej energii. 2011–2015 członek Rady Nadzorczej Grupy Hoteli WAM Sp. z  o.o., doradca prezesa Wojskowej Agencji Mieszkaniowej w zakresie optymalizacji zużycia/kosztów energii cieplnej i elektrycznej przez struktury regionalne WAM.

1998–2000 członek zespołu gospodarczego Instytutu Lecha Wałęsy w Warszawie, sekretarz Zarządu ChD III RP i z-ca szefa sztabu wyborczego Lecha Wałęsy w kampanii prezydenckiej 2000. Od 2005 członek władz stowarzyszenia Wspólnota Samorządowa Województwa Mazowieckiego, delegat na zjazd, 2009 pomysłodawca i twórca Porozumienia Warszawskiego Wspólnota Samorządowa, 2010 szef Sztabu Wyborczego Krajowej, Mazowieckiej i Warszawskiej Wspólnoty Samorządowej, 2010–2016 przew. Oddziału Warszawskiego Wspólnoty Mazowieckiej. 2011–2016 wiceprezes Mazowieckiej Wspólnoty Samorządowej. Od 2015 własna działalność gospodarcza.

1989 rozpracowywany przez Wydz. VII Dep. II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. MSW; ­III–V 1989 przez Wydz. V SUSW w ramach SOR krypt. Krąg.

Tadeusz Ruzikowski