Terlecki Andrzej
Andrzej Terlecki, ur. 2 XI 1952 w Łodzi, zm. 24 VII 2012 tamże. Absolwent Uniwersytetu Łódzkiego, Wydz. Filologiczny, kierunek filologia polska (1977).
1971–1972 magazynier w Bibliotece UŁ, 1977–1980 redaktor „Życia Częstochowy” (terenowego wydania „Życia Warszawy”).
16 V 1977 uczestnik akcji protestacyjnej łódzkich studentów po śmierci Stanisława Pyjasa. 1979–1980 uczestnik RWD, autor w niezależnym piśmie „Aspekt”.
Od XI 1980 redaktor, sekretarz redakcji niezależnego pisma „Solidarność Ziemi Łódzkiej”, autor i współautor artykułów o tematyce historycznej. 1981–1982 pracownik MKZ/ZR Ziemi Łódzkiej. Od 6 III 1981 w „S”; wiceprzew. KZ przy MKZ, od V 1981 delegat na I WZD Regionu Ziemia Łódzka, członek ZR; IX/X 1981 delegat na I KZD. 2 IV 1981 współzałożyciel, nast. członek Społecznego Komitetu Pamięci Józefa Piłsudskiego w Łodzi.
13 XII 1981 internowany, przetrzymywany w Ośrodku Odosobnienia w Sieradzu (współautor pierwszego n-ru pisma „Solidarność Internowanych”) i Łowiczu, 9 VII 1982 zwolniony. 1982–1987 współpracownik Międzyzakładowego Komitetu „S” i MKK Ziemi Łódzkiej. 1982–1983 działacz Międzyzakładowego Komitetu Obrony „S” (członek ogólnopolskiej Grupy Roboczej MKO, przew. regionu łódzkiego), autor w piśmie MKO „Bez Dyktatu” (nie miał świadomości, iż struktura ta została utworzona z inspiracji MSW). 1982–1989 kolporter podziemnych pism, m.in. „Solidarność Ziemi Łódzkiej”, „Solidarność Łódzka”, „Nasz Głos”, „Prześwit”, „Akcja Konspiracyjna” i książek w Łodzi. III – VIII 1983 redaktor i współwydawca podziemnego pisma „Solidarność Łódzka”. 1983–1990 właściciel prywatnego zakładu rzemieślniczego. 30 VIII 1983 przesłuchiwany, 15–16 IX 1983 po rewizji w mieszkaniu zatrzymany. 1985 inicjator wykonania tablicy pamiątkowej z okazji 50. rocznicy śmierci Józefa Piłsudskiego, 10 XI 1985 uczestnik uroczystości odsłonięcia i poświęcenia tablicy na murze kościoła NSJ (oo. jezuici) w Łodzi. 1984–1994 w KPN (1989–1993 członek Rady Politycznej); 1987–1989 wydawca oraz organizator druku i sieci kolportażu podziemnego pisma „Droga” (nr 25–29) oraz książek i druków ulotnych sygnowanych przez KPN. 11 IX 1988 sygnatariusz oświadczenia o wznowieniu jawnej działalności ZR. 1988 współzałożyciel i sekretarz zarządu Łódzkiego Towarzystwa Gospodarczego, I 1989 współzałożyciel i prezes Towarzystwa Polska-USA, 1989 przew. Komisji Programowej Łódzkiego Porozumienia Obywatelskiego.
VI 1989 kandydował z listy KPN w wyborach do Sejmu, 1990–1994 radny Rady Miejskiej w Łodzi z listy KPN, 1990–1994 przew. Sejmiku Samorządowego Województwa Łódzkiego, 1990 członek Wojewódzkiej Komisji Kwalifikacyjnej ds. weryfikacji b. funkcjonariuszy SB w Łodzi, 1991–1993 poseł RP z listy KPN, 1991 prezes zarządu wojewódzkiego Ochotniczych Straży Pożarnych, 1994 w KPN Frakcji Reformatorskiej. 1994–1996 bez zatrudnienia, od 1996 właściciel restauracji. 1997 współzałożyciel Stowarzyszenia Solidarności Społecznej, od 2003 prezes Rady Krajowej Ogólnopolskiego Porozumienia Organizacji Bezrobotnych, od 2003 prezes Stowarzyszenia Ludzi Bezdomnych. 1999 współzałożyciel Towarzystwa Gospodarczego Polska-Ukraina (1999–2003 przew. Komisji Rewizyjnej), od 2003 członek Stowarzyszenia Wolnego Słowa, od 2008 członek-założyciel Związku Weteranów Trzeciej Konspiracji 1956–1989.
Autor książki Moja KPN (2011).
Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2011), Krzyżem Wolności i Solidarności (2017).
18
II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo.
1981– 4 XI 1982 rozpracowywany przez Wydz. IIIA/Wydz. V KW MO w Łodzi w ramach SOR krypt. Klan; XI 1982 – I 1990 przez Wydz. III/WOKPP KW MO/WUSW w ramach SOR/KE krypt. Oset; 1988–1990 przez Wydz. III/WOKPP WUSW w ramach SOR krypt. Ekipa.
Wiesław Maciejewski|Henryk Marczak