Walas-Antoniello Małgorzata
Małgorzata Walas-Antoniello, ur. 16 VII 1951 w Poznaniu. Ukończyła Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych tamże (1970).
W III 1968 uczestniczka demonstracji studenckich tamże.
1970–1971 podczas studiów w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych tamże zaangażowana w działalność Teatru Ósmego Dnia, przerwała studia. 1971–1982 aktorka Teatru Ósmego Dnia, współautorka kilku inscenizacji, m.in. sztuki Przecena dla wszystkich (1977).
Od IX 1980 w „S”. 1981–1982 uczestniczka edukacyjnej i kulturalnej działalności Teatru Ósmego Dnia, m.in. spotkań z publicznością po spektaklach.
Po 13 XII 1981 spikerka podziemnego Radia „S” w Poznaniu. 13 II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1982 ukarana grzywną przez kolegium ds. wykroczeń za udział w demonstracji. 26 VIII 1982 zatrzymana, 31 VIII 1982 zwolniona. 1982–1983 kolporterka (z Jarosławem Maszewskim) wydawnictw podziemnych i emigracyjnych, m.in. pism paryska „Kultura”, „Puls”, „Polonia”, „Veto”, „Obserwator Wielkopolski”, współautorka audycji podziemnego Radia „S” w Poznaniu. 1983–1991 na emigracji we Włoszech. 1983–1989 w kontakcie z Gustawem Herlingiem-Grudzińskim w Neapolu i Instytutem Literackim w Paryżu; 1986–1989 aktorka Teatru Ósmego Dnia. 1989–1992 aktorka i reżyserka w Theatre Vagant w Bremie (Niemcy), od 1993 aktorka Teatru Cinema w Michałowicach k. Szklarskiej Poręby, 1996–1998 w Teatrze Polskim w Poznaniu. Od 2001 instruktor teatralny w Centrum Profilaktyki Uzależnień tamże. Od 2005 prowadzi warsztaty teatralne dla niewidomych w Centrum Kultury Zamek tamże w ramach Międzynarodowego Festiwalu Teatrów Tańca.
Odznaczona Medalem Regionu Wielkopolska NSZZ Solidarność (2010).
11 VIII 1982 – 31 I 1983 rozpracowywana przez Wydz. III KW MO w Poznaniu w ramach SOS krypt. Espanka.