Encyklopedia Solidarności Walc Jan - Biogramy -

Jan Walc, ur. 22 IX 1948 w Warszawie, zm. 10 II 1993 tamże. Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego, Wydz. Filologii Polskiej (1970), doktorat (1977).

III 1968 uczestnik protestów studenckich, członek Międzywydziałowego Komitetu Strajkowego na UW. IV 1968 aresztowany, VIII 1968 zwolniony. 1971–1972 nauczyciel języka polskiego w LO im. Stefana Batorego w Warszawie, zwolniony na skutek interwencji SB.

1972–1973 st. asystent w Państwowym Instytucie Pedagogiki Specjalnej, 1972–1975 uczestnik studiów doktoranckich w Instytucie Badań Literackich PAN, 1974–1976 publicysta, m.in. „Polityki” i „Kultury” (warszawskiej), 1975–1976 wykładowca w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej. IX 1976–1981 współpracownik KOR/KSS KOR i Biura Interwencji KOR, 1976 członek redakcji i publicysta „Biuletynu Informacyjnego”, 1977–1979 „Głosu”, 1978–1982 „Krytyki”. Autor głośnych tekstów, m.in. nt. przypadkowego postrzelenia na polowaniu dziecka przez zwalczającego opozycję prokuratora Witolda Rozwensa. 1978–1981 drukarz ­NOW-ej, 1978–1980 wykładowca TKN.

Od I 1980 członek Komisji Helsińskiej KOR, współautor tzw. Raportu Madryckiego, 1980–1981 publicysta pisma „Niezależność”, IX 1981–XII 1986 adiunkt w Pracowni Literatury Współczesnej IBL PAN.

13 XII 1981 internowany w Białołęce, nast. w Jaworzu, 17 VI 1982 zwolniony (od IV 1982 z powodów zdrowotnych na przepustce). 1983–1989 członek kolegium NOW-ej, 1984–1991 redaktor „Kultury Niezależnej”, publicysta polityczny i autor pamfletów dot. czołowych postaci polskiej literatury, 1983–1989 redaktor pism podziemnych: „Tygodnika Mazowsze”, „Przeglądu Wiadomości Agencyjnych” i „Krytyki”. 1986 na stypendium w USA, 1986–1987 na stypendium w Niemczech i Szwecji.

1989 pracownik naukowy w IBL PAN, 1990 wykładowca na Wydziale Filologii Polskiej UW, 1989 współpracownik „Tygodnika Kulturalnego”, 1990–1991 dziennikarz „Wokandy”, 1991–1993 „Życia Warszawy”.

Autor książek, m.in. Tadeusza Konwickiego przedstawianie świata (2010), Ja tu tylko sprzątam (1995).

Odznaczony pośmiertnie Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (2006).

19 VI–22 VIII 1968 zarejestrowany w Wydz. III KSMO jako TW ps. Faust. Podpisał zobowiązanie do współpracy przebywając w areszcie, po wyjściu na wolność jej nie podjął. 1968–1974 rozpracowywany przez KS MO/SUSW w ramach KE, 1974–1986 w ramach SOR krypt. Faust.

Jan Olaszek