Walczak Stanisław Teodor
Stanisław Teodor Walczak, ur. 23 III 1933 w Radomiu. Ukończył Technikum Mechaniczne przy Zakładach Metalowych im. gen. Waltera tamże (1976).
1950–1951 pomocnik magazyniera w Radomskich Zakładach Przemysłu Skórzanego Radoskór tamże. 1951–1990 ostrzarz narzędzi/szlifierz w ZM im. gen. Waltera (1972–1982 ZM Predom-Łucznik im. gen. Waltera / 1982–1990 ZM Łucznik im. gen. Waltera / 1990–1993 ZM Łucznik).
1956–1964 w ZSMP, 1964–1972 w PZPR.
25 VI 1976 uczestnik protestu robotniczego w Radomiu.
Do IX 1980 przew. wydziałowy ZZ Metalowców; 1980–1981 wiceprzew. Rady Pracowniczej.
Od IX 1980 w „S”; 11 X 1980 – 3 I 1981 przew. Tymczasowego Komitetu Założycielskiego w ZM. X 1981 współinicjator budowy pomnika (krzyża) na terenie Fabryki Broni ku czci zamordowanych (14 X 1942) 15 pracowników, podejrzanych o udział w tajnej produkcji broni dostarczanej Armii Krajowej; przew. komitetu budowy. Współinicjator uszycia sztandaru „S” w ZM. V–VI 1981 delegat na I WZD Regionu Ziemia Radomska.
14 XII 1981 zatrzymany; 14 XII – 22 XII 1981 internowany, przetrzymywany w Ośr. Odosobnienia w Kielcach-Piaskach; po zwolnieniu zaangażowany w działalność podziemia (m.in. uczestnik manifestacji rocznicowych, tajnych szkoleń prowadzonych przez Jana Łopuszańskiego, drukarz ulotek); wielokrotnie przesłuchiwany, rewizje w mieszkaniu i na działce.
1989 współorganizator (z Witoldem Królem i Stanisławem Górskim) odtworzenia struktur „S” w ZM; 1989–1990 wiceprzew. KZ „S” w ZM. Od 1990 na emeryturze. Od 2009 Członek Stowarzyszenia Osób Internowanych i Represjonowanych w Stanie Wojennym w Radomiu.
Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (2011), Krzyżem Wolności i Solidarności (2012), Medalem Pro Patria (2015) oraz Medalem 100-lecia Odzyskanej Niepodległości (2019).
VIII 1982 – I 1988 rozpracowywany przez Wydz. V KWMO/WUSW w Radomiu w ramach SOS krypt. Działacz; I–VIII 1989 w ramach SOR krypt. Trzon.