Warda Józef Emil
Józef Emil Warda, ur. 21 I 1955 w Krzczonowie k. Lublina. Absolwent Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej Wydział Pedagogiki i Psychologii, kierunek pedagogika (1983).
1975-1977 założyciel, reżyser i aktor studenckiego Teatru Ego w Lublinie. 1978-1979 współpracownik teatru alternatywnego Grupa Chwilowa tamże. 1979-1983 współpracownik Teatru Provisorium. V 1977 sygnatariusz petycji do Sejmu PRL w sprawie powołania komisji poselskiej do zbadania przebiegu wydarzeń VI 1976.
Od X 1980 członek NZS; współzałożyciel TKZ NZS UMCS; członek redakcji pisma niezależnego „Biuletyn Niezależnego Zrzeszenia Studentów” (początkowo jako „Biuletyn TKZ NZS UMCS”); uczestnik akcji strajkowych (w tym strajku radomskiego).
13-14 XII 1981 uczestnik strajku studenckiego i członek KS w Akademickim Centrum Kultury Chatka Żaka, a nast. w Domu Studenckim Grześ w Miasteczku Akademickim w Lublinie; 15-16/17 XII 1981 uczestnik strajku w Lubelskich Zakładach Naprawy Samochodów w Lublinie.
XII 1981/I 1982 – II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1982 współinicjator, członek redakcji i drukarz pism podziemnych: „Biuletyn Informacyjny NZS Lublin. Wydanie Wojenne” oraz „Informator «Solidarność» Region Środkowo-Wschodni” (wraz z Krzysztofem Hariaszem, Arkadiuszem Kutkowskim i Wiesławem Ruchlickim); 17 II 1982 zatrzymany, 18 II 1982 internowany i osadzony w Ośr. Odosobnienia we Włodawie, Lublinie i Kwidzyniu; 21 X 1982 zwolniony. 1982-1983 kolporter współpracujący z Zygmuntem Kozickim (podziemne wydawnictwo Vademecum). Od 1983 na emigracji w USA. 1985-1989 producent i aktor kilku spektakli teatralnych prezentowanych w USA i Berlinie Zachodnim. Współwłaściciel dwóch restauracji na Manhattanie w Nowym Jorku (od 2006 The Waverly Inn i od 2010 Beatrice Inn).
16 V 1977 – 15 III 1978 rozpracowywany przez Wydz. III KW MO w Lublinie w ramach SOS krypt. Niepewni oraz 10 IX 1982 – 27 IX 1983 w ramach KE krypt. Grafik.