Wieczorek Tadeusz
Tadeusz Wieczorek, ur. 23 VII 1943 w m. Lubomino, woj. mazowieckie. Ukończył Zasadniczą Szkołę Zawodową w Pułtusku (1960).
1960-1961 pracownik Zakładów Samochodowych Jelcz w Jelczu, 1961-1962 Przedsiębiorstwa Budowy Huty Warszawa, 1962-1982 Fabryki Samochodów Osobowych w Warszawie. W III 1968 uczestnik wystąpień robotników po wiecu w fabryce. Po 1976 członek KZ branżowych ZZ. W VI 1976 jeden z przywódców protestu robotników. Jesienią 1976 uczestnik akcji ulotkowej w czasie meczu piłkarskiego w Chorzowie.
W VII 1980 przywódca strajku w FSO, przewodniczący delegacji robotniczej na rozmowy z władzami. Od IX 1980 w „S”.
14-16 XII 1981 uczestnik strajku okupacyjnego w FSO. XII 1981 – X 1982 w grupie działaczy „S”, XII 1981 – I 1982 organizator sieci kolportażu w FSO oraz zakładach pracy Praga Północ, XII 1981 – X 1982 organizator pomocy dla prześladowanych, zbierania składek związkowych i ich podziału; 13 I 1982 uczestnik protestu w FSO, delegat FSO do międzyzakładowej struktury założonej przez Jana Narożniaka. 1982-2008 pracownik DIP Service w Warszawie, od 2008 na emeryturze. 1982-1984 uczestnik Duszpasterstwa Ludzi Pracy Duszpasterstwa Ludzi Pracy Duszpasterstwa Ludzi Pracy, struktury kościelne, faktycznie posiadające charakter stowarzyszeń, których celem było wzmocnienie moralne i rozwój duchowy pracujących, a także pobudzenie ich do aktywności w życiu zawodowym i społecznym. Ich działalność nie zawsze była całkowicie jawna. Pierwsze DLP powstały w 1973, szczególny rozkwit tych struktur, często przy współudziale laikatu, nastąpił w okresie stanu wojennego i delegalizacji „S”, co wynikało z bieżących potrzeb – głównie pomocy internowanym działaczom związku, ale także np. potrzeby wspólnotowości czy dalszego samokształcenia po zawieszeniu działalności kursów organizowanych w ramach tzw. Uniwersytetu Latającego. Zazwyczaj opiekunami duszpasterstw byli księża diecezjalni: proboszczowie albo delegowani do tej pracy wikariusze, np. Jerzy Popiełuszko, który od I 1979 pełnił posługę jako duszpasterz średniego personelu medycznego w archidiecezji warszawskiej. Jednym z prężniej działających DLP kierował w parafii św. Maksymiliana w nowohuckich Mistrzejowicach ks. Kazimierz Jancarz, który organizował tam m.in. czwartkowe Msze za Ojczyznę. Z duszpasterstwem tym był związany ks. Tadeusz Isakowicz-Zaleski. Często opiekę nad DLP sprawowali także księża zakonnicy. DLP przede wszystkim pogłębiały świadomość chrześcijańską; ich członkowie poznawali katolicką naukę społeczną, papieskie encykliki, aktualności z życia gospodarczego i społecznego. W ramach DLP organizowano od 1982 Ogólnopolską Pielgrzymkę Ludzi Pracy, która w 3. sobotę i niedzielę IX każdego roku wyruszała (i wyrusza) na Jasną Górę. DLP organizowały pielgrzymki także do innych miejsc kultu religijnego. Choć wszystkie one miały charakter religijny, pozwalały zarazem pracownikom, szczególnie tym zrzeszonym w „S”, na zamanifestowanie jedności i starań w walce o wolność, godność człowieka pracy i prawa pracownicze. Przeciwko DLP protestowały niejednokrotnie władze państwowe, traktując ich działalność jako zagrożenie w sferze wpływu na środowiska robotnicze. DLP prowadziły ponadto działalność samokształceniową, budowały poczucie wspólnoty w kręgu wartości chrześcijańskich, wywierały pozytywny wpływ na życie religijne, społeczne, rodzinne, zawodowe i polityczne. przy kościele św. Jadwigi.
1989-2008 w „S”, 2001-2002 członek KZ, delegat na WZD.