Woźniak Janusz Józef
Janusz Józef Woźniak, ur. 15
II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo.
1947 w Konarach k. Rawicza. Ukończył Technikum Radiotechniczne w Dzierżoniowie (1970).
1964-1967 zatrudniony w Dzierżoniowskich Zakładach Przemysłu Bawełnianego Silesiana, 1967-1969 zasadnicza służba wojskowa, następnie kierownik wydz. w Dolnośląskiej Fabryce Krosien Polmatex-Defka w Dzierżoniowie.
28-31 VIII 1980 uczestnik strajku w DFK Polmatex-Defka; od IX 1980 w „S”.
14 XII 1981 uczestnik strajku w DFK Polmatex-Defka, do VI 1989 przewodniczący TKZ tamże. VI 1982 – VI 1989 z-ca przewodniczącego tajnej Tymczasowej MKK Ziemi Dzierżoniowskiej, organizator manifestacji w Dzierżoniowie (13 V, 31 VIII i 10 XI 1982). III 1982 – VIII 1983 drukarz podziemnego pisma „Z Rąk do Rąk”; 1982-1989 kolporter wydawnictw podziemnych, m.in. „Biuletynu Dolnośląskiego”, „Wiadomości Bieżących”, „Samorządnej Rzeczpospolitej”, „Solidarności Dolnego Śląska” (Wrocław), „Prześwitu” (Łódź), „Tygodnika Mazowsze”, „Robotnika”, „Woli”, „Wiadomości”, „Myśli” (Region Mazowsze), „S.O.S.”, „Naszego Czasu”, „Portowca”, „Pegaza” (Gdańsk), „Szańca”, „Pokolenia. Pisma Oświaty Niezależnej”, „Sokoła” (Gorzów Wlkp.) oraz znaczków poczt podziemnych i ulotek; uczestnik akcji ulotkowych i plakatowych oraz zbiórek pieniędzy w ramach TKZ, Tymczasowej MKK i pomocy represjonowanym i ich rodzinom. XI 1982 – VIII 1983 zaangażowany w emisję kilkunastu audycji Radia „S” (m.in. z Andrzejem Kozłowskim, Andrzejem Bartoszyńskim, Marianem Kowalem, Ryszardem Zbierajskim i Władysławem Kroczakiem); 30 VIII 1983 zatrzymany, 31 VIII 1983 aresztowany, podczas przesłuchań bity i dręczony psychicznie, przetrzymywany w RUSW w Dzierżoniowie, w WUSW w Wałbrzychu i w AŚ w Dzierżoniowie; 29 XI 1983 skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Dzierżoniowie na 1 rok więzienia w zawieszeniu na 3 lata; zwolniony z pracy. 1984-1989 uczestnik Duszpasterstwa Ludzi Pracy w Dzierżoniowie. 1984-1985 pracownik Zakładu Ślusarsko-Mechanicznego w Dzierżoniowie, 1985-1988 magazynier w Okręgowej Spółdzielni Mleczarskiej tamże, 1988-1992 kierownik robót w Spółdzielni Pracy Usług Wysokościowych i Specjalistycznych Atlas tamże. Dwukrotnie skazany przez kolegium ds. wykroczeń na karę grzywny.
IV-VI 1989 członek KO „S” Ziemi Dzierżoniowskiej. 1992-1994 alpinista przemysłowy, z-ca prezesa Zarządu SPUWiS Atlas, od 1994 prezes Przedsiębiorstwa Usług Wysokościowych Alpida w Dzierżoniowie.
Współautor (z Januszem Manieckim) książki ''Solidarność Ziemi Dzierżoniowskiej 1980-1989 – przyczynek do dziejów'' (2010).
6 XII 1983 – 16 I 1985 rozpracowywany przez p. V RUSW w Dzierżoniowie w ramach SOR krypt. Tama.
Sebastian Ligarski|Ewa Chabros