Thun Róża
Róża Thun (właśc. Róża Maria Barbara Gräfin von Thun und Hohenstein, z d. Woźniakowska), ur. 13 IV 1954 w Krakowie. Absolwentka Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, Wydz. Filologii Angielskiej (1979).
Od 1976 zw. z Dominikańskim Duszpasterstwem Akademickim Beczka w Krakowie, 1977–1980 w SKS, 1978/1979 jego rzecznik; pośredniczka w kontaktach z zagranicznymi dziennikarzami oraz działaczami zachodnich i polonijnych organizacji studenckich. 1977–1980 współpracownik KOR/KSS KOR. Wielokrotnie zatrzymywana przez SB i przesłuchiwana. 21 II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1978 sygnatariuszka listu do pracowników nauki i kultury ws. wtargnięcia funkcjonariuszy MO i SB do prywatnego mieszkania, w którym odbywał się wykład w ramach TKN. 25 X 1978 sygnatariuszka przygotowanego z inicjatywy Józefa Barana telegramu SKS do ONZ ws. łamania praw człowieka w PRL (z J. Baranem i Anną Krajewską). XI 1978 „Telegramu do Mieszkańców Miasta Krakowa” w zw. z przerwaniem prowadzonego w prywatnym mieszkaniu wykładu w ramach TKN.
1978–1980 współorganizatorka krakowskich wykładów TKN, odpowiedzialna za kontakty z TKN w Warszawie i kolportowanie materiałów pomiędzy Krakowem a Warszawą. 17 I 1979 sygnatariuszka oświadczenia SKS w Krakowie ws. represjonowania aktorów Teatru Ósmego Dnia, 28 I 1979 oświadczenia SKS w Krakowie ws. zasad otrzymywania paszportów na wyjazd za granicę, 25 III 1979 oświadczenia SKS ws. represji stosowanych wobec wykładowców i słuchaczy TKN w Warszawie, 2 VI 1979 informacji o SKS w Krakowie przygotowanej w zw. z wizytą papieża Jana Pawła II w wersji angielskiej. VI 1979 współorganizatorka niezależnego biura prasowego podczas pielgrzymki Jana Pawła II do Polski (informowanie, poza bieżącymi wiadomościami z przebiegu wizyty papieża, o celach i działalności opozycji demokratycznej w PRL). 5 VII 1979 współautorka „Listu do episkopatu Czech i Moraw” ws. obrony prześladowanych członków Karty 77. 7–17 V 1980 w kościele św. Krzysztofa w Podkowie Leśnej uczestniczka głodówki solidarnościowej z głodującymi w więzieniu Mirosławem Chojeckim i Dariuszem Kobzdejem oraz w proteście przeciwko przetrzymywaniu w więzieniach działaczy opozycji. 20–31 VIII 1980 w areszcie domowym.
1981–1989 na emigracji w RFN (przekazywanie zachodnim mediom informacji o sytuacji opozycji i Kościoła w PRL, pomoc przebywającym na Zachodzie działaczom „S”, uczestniczka konferencji). 1989–1991 w Nepalu, współorganizacja transportów humanitarnych i udział w nich.
1992–2005 dyr. generalna, nast. prezes Polskiej Fundacji im. Roberta Schumana, członek Narodowej Rady Integracji Europejskiej przy Premierze RP i Zarządu Stowarzyszenia Francja–Polska. Od 2005 dyr. Przedstawicielstwa Komisji Europejskiej w Polsce. Od 2009 posłanka do Parlamentu Europejskiego.
Odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2003), francuskim Narodowym Orderem Zasługi (2004), Orderem Zasługi Republiki Włoskiej (2005), francuską Legią Honorową (2015).