Woźnica Janusz
Janusz Woźnica, ur. 23
II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo.
1949 w Miączynie k. Zamościa. Absolwent Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie, kierunek historia (1975).
1975–II 1986 i V 1989–2007 nauczyciel w LO w Hrubieszowie.
Od XI 1980 w „S”; przew. Komitetu Założycielskiego, nast. KZ, wiceprzew. MKZ, nast. członek Zarządu Oddziału w Hrubieszowie Regionu Środkowo-Wschodniego; IV/V 1981 delegat na I WZD Regionu Środkowo-Wschodniego.
1982–1986 organizator punktów dystrybucji podziemnych wydawnictw (m.in. pisma „Informator NSZZ «Solidarność» Region Środkowo-Wschodni”) w Hrubieszowie i okolicy. Od 1982 współpracownik podziemnych struktur „S” RI Gminy Miączyn, kierowanych przez Stanisława Zinkiewicza. 3 II 1986 zatrzymany, 13 II aresztowany w zw. z kolportażem ulotek oraz wydawnictw podziemnych; osadzony w areszcie WUSW w Zamościu, od poł. IV 1986 w ZK w Hrubieszowie, nast. od V 1986 w ZK w Zamościu; II 1986 zwolniony z pracy; 10 VI 1986 skazany przez Sąd Rejonowy w Zamościu na 1,5 roku pozbawienia wolności oraz zakaz wykonywania zawodu nauczyciela przez 4 lata, 10 IX 1986 sąd uchylił tymczasowe aresztowanie; 14 IX 1986 zwolniony; 15 III 1987 podczas rozprawy rewizyjnej Sąd Wojewódzki w Zamościu umorzył sprawę. 3 IV 1987 na podst. orzeczenia Komisji Dyscyplinarnej dla Nauczycieli przy Wojewodzie Zamojskim pozbawiony prawa nauczania; 2 VI 1987 decyzja podtrzymana orzeczeniem Odwoławczej Komisji Dyscyplinarnej dla Nauczycieli przy Ministrze Oświaty i Wychowania. 1987–1989 członek „S” RI, wykładowca Wszechnicy Związkowej i duszpasterstwa rolników w woj. zamojskim; współpracownik podziemnego pisma „Informator NSZZ «Solidarność» oraz NSZZ RI «Solidarność» Ziemi Zamojskiej – Roztocza”. 1987–1989 utrzymywał się z pracy we własnym gospodarstwie rolnym. V 1989 – 2007 przywrócony do pracy w szkole.
21 II 1989 współinicjator powołania Gminnego Komitetu NSZZ RI „S” w Miączynie; 5 IV 1989–1990 członek Wojewódzkiego KO w Zamościu. 1989–1991 senator RP z listy KO, członek OKP. 1991–1993 senator RP z listy Porozumienia Ludowego. 1998–2002 radny Sejmiku Województwa Lubelskiego z listy AWS. Od 2007 na emeryturze.
Odznaczony Medalem KEN (2001).
9 V 1983 – 25 III 1986 rozpracowywany przez Wydz. III KW MO/WUSW w Zamościu/p. III RUSW w Hrubieszowie w ramach KE krypt. Historyk; 27 I 1984 – 25 V 1987 przez p. V RUSW w Hrubieszowie w ramach SOR krypt. Informator; 1 II 1986 – 31 III 1987 przez Wydz. III WUSW w Zamościu/p. III RUSW w Hrubieszowie w ramach SOR krypt. Pionierzy; 13 V 1987 – 1 X 1988 przez p. III RUSW w Hrubieszowie w ramach KE krypt. Historyk; 29 III 1988 – 10 VII 1989 przez Wydz. VI WUSW w Zamościu w ramach SOR krypt. Towarzystwo.
Marcin Dąbrowski