Woźniakowski Jacek
Jacek Woźniakowski, ur. 23 IV 1920 w Biórkowie Wielkim k. Proszowic, zm. 29 XI 2012 w Warszawie. Absolwent Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, Wydz. Humanistyczny (1951), doktorat (1960), habilitacja (1974), prof. zw. (1990).
1939 w czasie kampanii wrześniowej ciężko ranny. Podczas wojny w „Tarczy”, nast. adiutant komendanta mieleckiego obwodu AK. 1946–1948 kierownik zespołu tłumaczy brytyjskiego tygodnika Foreign Office „Głos Anglii”. Od 1945 w „Tygodniku Powszechnym”, 1945–1948 współpracownik, 1948–1953 członek kolegium, sekretarz redakcji i z-ca redaktora nacz. 1953–1991 pracownik naukowy Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.
1956 założyciel i członek KIK w Krakowie, nast. w Warszawie. 1956–1983 członek ZLP (1978–1983 członek Zarządu Głównego oraz 1980–1983 Prezydium Zarządu Głównego). Od 1960 członek Polskiego PEN Clubu i AICA, 1957–1982 SDP, od 1989 SPP.
1957–1959 redaktor nacz. miesięcznika „Znak”, 1959–1991 założyciel i red. nacz. wydawnictwa Znak. IX–XI 1964 korespondent „Tygodnika Powszechnego” na trzeciej sesji Soboru Watykańskiego II. 1967–1968 pracownik naukowy ASP w Krakowie. Od 1976 członek redakcji pisma „Wierchy”.
1977–1980 współpracownik SKS w Krakowie, prelekcje i prowadzenie dyskusji w kościele ss. Norbertanek. 1978 sygnatariusz deklaracji założycielskiej TKN, członek Rady Programowej. 1978–1982 członek Konwersatorium Doświadczenie i Przyszłość. 25 XI 1978 sygnatariusz listu otwartego członków TKN z Krakowa do I sekretarza Komitetu Krakowskiego PZPR ws. represji podejmowanych wobec niezależnych działań edukacyjnych. 5 VII 1979 sygnatariusz listu do Episkopatu Czech i Moraw ws. obrony represjonowanych sygnatariuszy czeskiej Karty 77 wystosowanego przez środowisko opozycji krakowskiej. 4 III 1980 poparcie dla petycji studentów – założycieli Akademickiego Ruchu Odnowy ws. rozwiązania SZSP. 1981–1982 wykładowca na Uniwersytecie w Toulouse-le Mirail (Francja).
1988–1989 członek KO przy Przew. NSZZ „S” Lechu Wałęsie, 1989–1990 członek Krakowskiego KO. 1989 uczestnik obrad Okrągłego Stołu.
1990–2012 na emeryturze. 1990–1991 prezydent Krakowa. Od 1991 przew. Rady Fundatorów Międzynarodowego Centrum Kultury w Krakowie, 1992–1989 przew. Rady Muzealnej Muzeum Tatrzańskiego. Od 1966 członek Rady Fundacji i jury nagrody Fundacji Kościelskich w Genewie, od 1993 przew. Rady tejże Fundacji i jury nagrody. 1996–1999 członek Rady Języka Polskiego, Instytutu Europy Środkowo-Wschodniej w Lublinie. 1999–2000 wykładowca na Uniwersytecie Hebrajskim w Jerozolimie. Członek wielu stowarzyszeń i fundacji, m.in. Papieskiej Rady Kultury. Od 2000 członek czynny Polskiej Akademii Umiejętności. Fundator, członek Rady Fundacji Edukacja dla Demokracji, też w Radzie Fundatorów Fundacji Rozwoju Demokracji Lokalnej. Członek Rady Patronackiej Wyższej Szkoły Europejskiej im. ks. Józefa Tischnera w Krakowie. Wiceprzew. Polskiego Komitetu UNESCO. Członek Akademii Europejskiej w Krakowie. Współzałożyciel Fundacji Judaica.
Odznaczony m.in.: Krzyżem Walecznych (2-krotnie), Złotym Krzyżem Zasługi (1974), Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1990), Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (2006).
1952–1953 rozpracowywany przez Wydz. I WUBP w Krakowie w ramach sprawy ewidencyjno-obserwacyjnej krypt. Argentyńczyk; 1955–1957 przez Wydz. VI WUdsBP/Wydz. III KW MO tamże w ramach sprawy agenturalno-grupowej krypt. Pióro; 1957–1969 przez Wydz. III/Wydz. IV KW MO tamże w ramach sprawy operacyjnej obserwacji krypt. Pismak; 1980–1990 przez Wydz. IV KW MO/WUSW tamże w ramach SOR krypt. Exlibris.