Encyklopedia Solidarności

Adam Wójtowicz, ur. 22 XII 1947 w Samotworze k. Wrocławia. Ukończył ZSZ w Kamiennej Górze (1968).

1963-1964 pracownik w Okręgowych Warsztatów Samochodowych we Wrocławiu, w 1965 frezer w Jelczańskich Zakładach Samochodowych, w 1966 ślusarz w Przedsiębiorstwie Budowy Gazowni we Wrocławiu, 1969-1972 ślusarz-frezer w Państwowym Przedsiębiorstwie Przemysłowo-Montażowym Pomet w Wołowie, 1972-1974 frezer w Zakładach Remontowych Energetyki we Wrocławiu, 1974-1997 ślusarz w Nadodrzańskich Zakładach Przemysłu Organicznego Organika-Rokita w Brzegu Dolnym. 1956-1957 w ZHP.

Od IX 1980 w „S”; członek Komitetu Założycielskiego, następnie Prezydium KZ w NZPO Organika-Rokita; członek redakcji niezależnych pism zakładowych: „Biuletynu Informacyjnego” (IX-XII 1980), „Solidarności Rokita” (I-VIII 1981), „Tygodnia w Rokicie” (IX – 9 XII 1981), organizator biblioteki wydawnictw niezależnych przy KZ; w III 1981, w czasie kryzysu bydgoskiego, redaktor „Biuletynu Strajkowego Komitetu Strajkowego NSZZ «S» NZPO Organika-Rokita”.

14 XII 1981 uczestnik strajku w Państwowej Fabryce Wagonów Pafawag we Wrocławiu, gdzie nawiązał kontakt z RKS „S” Dolny Śląsk. V 1982 – III 1989 przewodniczący TKZ „S” w NZPO Organika-Rokita; organizator punktu drukarskiego, drukarz ulotek i odezw podziemnych władz „S”; redaktor (z Władysławem Dukietem i Henrykiem Strzyżem) i drukarz „Biuletynu Informacyjnego” (V-IX 1982); VI 1982 – 1984/1985 współzałożyciel i członek tajnej MKK „S” Ziemi Milicko-Wołowskiej, IX 1982 – V 1985 redaktor (z W. Dukietem, Ryszardem Pendolskim, H. Strzyżem) podziemnego pisma „Podaj Dalej”. 5 XI 1982 zatrzymany, 6 XI 1982 internowany w Ośr. Odosobnienia w Strzelinie, 2 XII 1982 zwolniony. 1983-1989 drukarz i kolporter pism podziemnych wydawanych w NZPO Organika-Rokita i „Solidarności Walczącej”, „Z Dnia na Dzień”, „Echa Terenu”; kolporter „Tygodnika Mazowsze”, „Prawdy”, ulotek, znaczków poczt podziemnych, kalendarzy, banknotów okolicznościowych; od 1984 z-ca przewodniczącego Rady Pracowniczej w NZPO Organika-Rokita. Wielokrotnie zatrzymywany, poddawany rewizjom. VI 1988 – IV 1989 redaktor (z H. Strzyżem) podziemnego pisma „Solidarność Rokita – Biuletyn Informacyjny NSZZ «S» Rokita”.

W 1989 członek KO „S” w Brzegu Dolnym; IV 1989 – 1997 członek KZ „S” w NZPO Organika-Rokita. 1997-2003 ślusarz frezer w Zakładach Budowlano-Mechanicznych Bumet-Rokita w Brzegu Dolnym, 1997 – V 2003 członek KZ tamże. Od 2003 na świadczeniu przedemerytalnym, od 2007 na emeryturze.

8 VII 1983 – 23 II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1987 rozpracowywany przez p. V Komisariatu MO/RUSW w Wołowie w ramach SOR krypt. Muł.

Iwona Demczyszak