Wóycicki Kazimierz
Kazimierz Wóycicki ur. 22 VIII 1949 w Warszawie. 1967-1971 student Uniwersytetu Warszawskiego, Wydz. Matematyki, absolwent Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, Wydz. Filozofii Teoretycznej (1974), 1983-1985 student Uniwersytetu we Fryburgu (RFN), kierunek politologia i historia współczesna, stypendysta Katholischer Akademischer Ausländer-Dienst oraz Fundacji Konrada Adenauera, w 2000 doktorat.
1974-1985 redaktor „Więzi”. W III 1968 uczestnik wieców studenckich. 1972-1973 uczestnik akcji protestacyjnej przeciw utworzeniu SZSP, sygnatariusz listów i protestów w obronie braci Kowalczyków (1971), ws. uwolnienia skazanych członków Ruchu (1974), poprawek w Konstytucji PRL (1975). 1972-1975 współpracownik wschodnioniemieckiej Akcji Pokuty; w kontakcie z opozycją wschodnioniemiecką (m.in. z F. Magirius, L. Mehlhorn, W. Templin). 1975-1976 organizator spotkań dyskusyjnych opozycji. W 1976 uczestnik akcji pomocy dla robotników Radomia i Ursusa, sygnatariusz listu w ich obronie. 1976-1980 działacz KIK w Warszawie. 1977-1980 autor i redaktor niezależnego pisma „Głos” (ps. „Wojciech Zbrucz”). W 1979 uczestnik głodówki w kościele św. Krzyża w Warszawie.
W VIII 1980 sygnatariusz listu wzywającego rząd do uznania MKS i podjęcia rozmów ze strajkującymi w Gdańsku. Od IX 1980 doradca „S”.
13 XII 1981 – VI 1982 internowany w Ośr. Odosobnienia w Warszawie-Białołęce. 1983-1985 studiował politologię i historię współczesną na Uniwersytecie we Fryburgu, stypendysta KAAD oraz Fundacji Konrada Adenauera, komentator Radia Wolna Europa, 1986-1987 dziennikarz sekcji polskiej BBC. Od 1987 członek redakcji „Więzi”, 1989-1990 z-ca redaktora naczelnego.
1988-1990 sekretarz KO przy Przewodniczącym „S” Lechu Wałęsie, odpowiedzialny za kontakty zagraniczne. II-IV 1989 pracownik Biura Prasowego podczas obrad Okrągłego Stołu. W 1989 współredaktor ''Listu katolików polskich i katolików niemieckich'', ''Listu intelektualistów polskich i wschodnioniemieckich''. 1990-1993 redaktor naczelny „Życia Warszawy”, 1994-1996 dziennikarz, redaktor naczelny działu krajowego
Wiadomości Wiadomości „Wiadomości”, biuletyn wydawany przez podziemną „S” Regionu Mazowsze w Warszawie 15 XII 1981 – 1 IV 1990.
TVP1; 1993-1996 autor projektu badawczego finansowanego przez fundację Eberta ''Obrachunek z historią – wyzwanie europejskie'' zakończonego publikacją ''Ofiary czy współwinni. Nazizm i sowietyzm w świadomości historycznej'' (Oficyna Wydawnicza Volumen, 1996); 1996-1999 dyr. Instytutu Polskiego w Düsseldorfie, 1999-2000 współzałożyciel, prezes Instytutu Niemiec i Europy Północnej w Szczecinie, wykładowca w Wyższej Szkole Administracji Publicznej tamże, 2000-2004 dyr. Instytutu Polskiego w Lipsku, 2004-2008 dyr. szczecińskiego oddziału IPN, od 2008 doradca Kierownika Urzędu do spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych, wykładowca na UW i Uniwersytecie Szczecińskim.
Autor wielu publikacji z zakresu stosunków polsko-niemieckich, m.in. ''Czy bać się Niemców?'' (CDN 1990), ''Niemiecki rachunek sumienia. Niemcy wobec przeszłości 1933-1945'' (2004).
Uhonorowany Krzyżem Zasługi na Wstędze Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec (2007).
Od 5 IX 1974 rozpracowywany przez Wydz. III KS MO w ramach KE/SOR krypt. Gniazdo; 11 II 1974 – 12 III 1987 przez Wydz.
II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo.
Dep. III/Wydz. II/V Dep. IV MSW w ramach KE/SOR krypt. Bernard; 16 VI 1988 – 10 X 1989 przez Wydz. V Dep. IV MSW w ramach KE krypt. Bernard.
Anna Grażyna Kister