Wyskiel Jerzy
Jerzy Wyskiel, ur. 8 VIII 1945 w Biczycach Dolnych k. Nowego Sącza. Ukończył ZSZ w Nowym Sączu (1963).
Do 1979 w PZPR.
1963–1976 elektromechanik, nast. mistrz, nast. kontroler taboru samochodowego w Spółdzielni Pracy Transportowo-Warsztatowej im. 1 Maja w Nowym Sączu; 1976–1983 kierowca w Wojewódzkim Przedsiębiorstwie Komunikacyjnym tamże.
1976 współinicjator (z Władysławem Krzakiem) próby zorganizowania strajku na tle płacowym w SPT-W. 1979–1981 współpracownik KPN.
27 VIII 1980 organizator strajku w WPK (poparcie strajkujących na Wybrzeżu, własne postulaty), od 30 VIII 1980 przew. Komitetu Założycielskiego Organizacji Zakładowej NSZZ. Od IX 1980 w „S”; 10–14 IX 1980 przew. KS podczas strajku okupacyjnego w WPK (postulat odwołania wojewody nowosądeckiego Lecha Bafii), IX 1980–VI 1981 członek MKZ Kraków/Małopolska, od X 1980 przew. KZ, X 1980–VI 1981 członek Komitetu Koordynacyjnego w Nowym Sączu, 14 X 1980–9 I 1981 wiceprzew. Niestałej Komisji ds. Postulatów przy wojewodzie nowosądeckim. 1980–1981 kolporter niezależnych pism, m.in.: „Robotnik”, „Gazeta Chłopska”, „Goniec Małopolski”; wsparcie organizacji biblioteki niezależnych wydawnictw w WPK. 9–11 I 1981 współorganizator, przew. KS podczas okupacji nowosądeckiego Ratusza; 19–20 I 1981 przew. w rozmowach MKZ Małopolska Komisja w Nowym Sączu z komisją rządową ws. niezrealizowanych postulatów. VII 1981 delegat na I WZD Regionu Małopolska w Tarnowie. 7 VIII 1981 współorganizator demonstracji w Nowym Sączu przeciwko pauperyzacji społeczeństwa. 1981 organizator (ze Stanisławem Cichońskim) pomocy dla strajkujących przedstawicieli służby zdrowia.
13 XII 1981 internowany, osadzony w Ośr. Odosobnienia w Zał??u, 26?29 XII 1ężu, 26–29 XII 1981 w szpitalu w Dębicy, 8 I 1982–17 II 1982 w Szpitalu Wojewódzkim w Rzeszowie, 17 II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1982 zwolniony. 30 XII 1981 w czasie pobytu w Ośr. Odosobnienia pozyskany do współpracy przez Wydz. V KW MO w Nowym Sączu jako TW Roman. 19 VIII 1985 wyeliminowany z sieci TW z powodu odmowy współpracy. W tym czasie 9 spotkań, podczas których unikał przekazywania informacji o działaniach opozycji.
V 1982–1989 przew. TKZ w WPK, organizator (z ks. Ignacym Piwowarskim) pomocy prawnej i materialnej dla osób represjonowanych i ich rodzin; uczestnik Duszpasterstwa Ludzi Pracy i prelekcji w kościele Najświętszego Serca Pana Jezusa w Nowym Sączu, spotkań (również w swoim domu) z działaczami opozycji, m.in. z Jerzym Kropiwnickim, Andrzejem Gwiazdą, Grzegorzem Palką, Anną Walentynowicz, ks. Stanisławem Małkowskim, Zbigniewem Romaszewskim; kolporter wydawnictw podziemnych i emigracyjnych, m.in. paryskiej „Kultury”, „Wiadomości Nowosądeckich”, „Hutnika”, „Tygodnika Mazowsze”, „Wiadomości Łódzkich” (otrzymywanych m.in. od Grażyny Bartochy z Łodzi). Od 1983 na rencie. 1983–1986 wielokrotnie zatrzymywany przy próbie wejścia na teren WPK. 1987 współorganizator (z Alicją Derkowską) obrony herbu miasta z postacią św. Małgorzaty przed zmianą na inny na sesji Rady Miasta Nowego Sącza. 25–27 VIII 1988 uczestnik Międzynarodowej Konferencji Praw Człowieka w parafii św. Maksymiliana Kolbego w Krakowie-Mistrzejowicach. 6 XII 1988 uczestnik spotkania przedstawicieli zakładów pracy z RKS Małopolska ws. reaktywowania „S” w Nowym Sączu. 1989 współorganizator Tymczasowej Komisji Zakładowej WPK, nast. przew. KZ.
III 1989–1991 wiceprzew. KO „S” w Nowym Sączu, 1993–1997 przew. BBWR w woj. nowosądeckim.
24 X 1980–10 III 1982 rozpracowywany przez Wydz. IIIA KW MO w Nowym Sączu w ramach SO krypt. Związkowcy; 9 IX 1983–21 VIII 1985 przez Wydz. V WUSW tamże w ramach SOS krypt. Ofiara; 27 XI 1985–1 IX 1987 w ramach KE krypt. Kowal, 7 III 1989–11 IX 1989 w ramach KE/SOS krypt. Niepoprawny.