Zaleski Wojciech
Wojciech Zaleski, ur. 28 III 1944 w Białymstoku. Absolwent Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Opolu (1972). 1979–1990 bibliotekarz, nauczyciel w Zespole Szkół Zawodowych w Koninie.
Od 1980 w „S”, 1980–1981 przew. Regionalnej Sekcji/Komisji Koordynacyjnej „S” Oświaty i Wychowania w Koninie. 1981 współorganizator/przew. Międzyzakładowego Komitetu Obrony Praw Człowieka i Praworządności, 1981 redaktor niezależnego pisma „Azyl”, 1981 delegat na I WZD, 13 XI powołany w skład grupy negocjującej przekazanie budynku KW MO dla służby zdrowia, X/XI 1981 członek MKS, 10–12/13 XII 1981 uczestnik protestu w świetlicy Wojewódzkiego Szpitala Zespolonego w Koninie.
12/13 XII 1981 zatrzymany w czasie pacyfikacji protestu, 13 XII 1981 internowany, osadzony w Ośr. Odosobnienia w Mielęcinie (redaktor gazetki „Azyl Internowany”, uczestnik głodówki przed przyjazdem delegacji Międzynarodowego Czerwonego Krzyża), 11 V 1982 zwolniony. 1982–1989 kolporter prasy i wydawnictw podziemnych (m.in. pism „Nasza Solidarność”, „Robotnik”, „Solidarni–Konin”). X 1983–II 1984 redaktor (z żoną Ewą Zaleską) pisma „Solidarność Walcząca” sygnowanego przez SW Oddział w Koninie, II–VII 1984 objęty śledztwem Prokuratury Wojewódzkiej tamże.
Od 1984 członek Konfraterni im. ks. Jerzego Popiełuszki przy parafii św. Wojciecha w Koninie; członek Klubu Dziennikarzy Katolickich. X 1985 współzałożyciel (m.in. z Krzysztofem Dobreckim), nast. instruktor/podharcmistrz Polskiej Organizacji Harcerskiej. V 1985 uczestnik głodówki w Głogowcu na rzecz uwolnienia więźniów politycznych. 1986–1989 prowadził z żoną w swoim mieszkaniu związkową aptekę leków z darów zagranicznych. 1985–1986 członek podziemnej RKK „S” w Koninie (kierowanej przez Ryszarda Stachowiaka), IX 1986 objęty akcją tzw. rozmów profilaktycznych, 1986–1989 członek jawnej Tymczasowej Regionalnej Rady „S” w Koninie. VIII 1988 uczestnik Międzynarodowej Konferencji Praw Człowieka w kościele św. Maksymiliana Kolbego w Krakowie-Mistrzejowicach. 1988–1989 współredaktor (z Pawłem Kotlarskim i Ewą Zaleską) pisma „Solidarni–Konin” (nr. 24–40).
Od 1 II 1989 członek RKK „S” Oświaty i Wychowania w Koninie. Od 24
II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo.
1989 sekretarz Koła Terenowego Polskiego Klubu Ekologicznego tamże. 1989 przedstawiciel TZR w KO „S” tamże, 1989 koordynator Oddziału Regionalnego Stowarzyszenia Wolnego Słowa.
1990–1994 kurator oświaty w Koninie.
Współautor (z Ewą Zaleską) książki Zakazana „Solidarność”. 13 XII 1981–17 IV 1989 w Regionie Konińskim (2000).
3 II 1981–29 I 1982 rozpracowywany przez Wydz. III KW MO w Koninie w ramach SOS krypt. Związkowiec; 29 I 1982–13 VI 1990 zarejestrowany przez Wydz. III/V/WOG KW MO/WUSW w Koninie jako TW Obserwator/Henryk/Marek, OI Marek.
Przemysław Zwiernik