Zieliński Tomasz
Tomasz Zieliński, ur. 20 XI 1947 w Warszawie. Absolwent Szkoły Głównej Planowania i Statystyki w Warszawie, Wydz. Handlu Zagranicznego (1970).
W III 1968 uczestnik jednodniowego strajku na SGPiS i manifestacji studenckiej przed Uniwersytetem Warszawskim oraz Politechniką Warszawską.
1973–1976 dziennikarz działu morskiego w dzienniku „Głos Szczeciński”. W III 1976 autor indywidualnego protestu do Marszałka Sejmu PRL przeciwko planowanym zmianom w Konstytucji PRL. 1977–1981 dziennikarz w dziale ekonomiczno-morskim „Kuriera Szczecińskiego”, współpracownik miesięcznika „Rybak Dalekomorski”.
18–30 VIII 1980 uczestnik strajku w Stoczni Szczecińskiej im. Adolfa Warskiego.
Od X 1980 w „S”; 1980–1981 w redakcji pisma „Jedność” (organizator pracy redakcyjnej, profilu dziennikarskiego pisma, kierownik działu serwisowego, autor tekstów i wywiadów, m.in. z Anną Walentynowicz, Andrzejem Gwiazdą, Bronisławem Geremkiem); w 1981 przew. KZ w ZR Pomorza Zachodniego.
12–13 XII 1981 uczestnik posiedzenia KK w Gdańsku. 13–14/15 XII uczestnik strajku w SSz, do 19 IV 1982 w ukryciu. 20 – 22 IV 1982 osadzony w Izbie Zatrzymań KW MO w Szczecinie, 22 IV internowany, przetrzymywany w Ośrodku Odosobnienia w Wierzchowie Pomorskim i Strzebielinku, 1 X 1982 zwolniony. 1982–1989 kolporter podziemnych wydawnictw, m.in. NOWa Krąg, Puls, Instytut Literacki w Paryżu, 1982–1983 malarz pokojowy i robotnik w wytwórni chodaków. 1983–1989 konduktor w Przedsiębiorstwie Wagonów Sypialnych i Restauracji Wars. III 1983 – 1989 redaktor nacz. podziemnego pisma „Obraz” ” (z Wojciechem Soińskim i Michałem Paziewskim). 18 VIII – 3 IX 1988 uczestnik strajku w Porcie Szczecińskim, współpracownik „Kuriera Strajkowego”, autor, archiwista dokumentacji zw. ze strajkiem; propagator rejestracji Komitetów Założycielskich „S”.
1989–1994 redaktor nacz. tygodnika „Jedność”, rzecznik prasowy ZR. 1994–1996 ponownie konduktor w Warsie, 1996–2001 pracownik Rządowego Centrum Studiów Strategicznych w Warszawie, 1995–2001 w ROP, 2000–2001 dyr. Biura Rozwoju Regionalnego, 2001–2003 naczelnik w oddziale Ministerstwa Gospodarki w Szczecinie, 2003–2005 naczelnik Wydz. w Ministerstwie Gospodarki i Pracy w Warszawie, 2005–2006 w Ministerstwie Rozwoju Regionalnego i Budownictwa tamże, 2007–2016 generalny projektant w Regionalnym Biurze Gospodarki Przestrzennej Województwa Zachodniopomorskiego w Szczecinie, od 2016 na emeryturze.
Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2018), Krzyżem Wolności i Solidarności (2017).
10
II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo.
1981 – 20 VI 1983 rozpracowywany przez Wydz. III/Wydz. II/Wydz. V KW MO w Szczecinie w ramach SOS/KE krypt. Pieniacz/Samotny; 4 XI 1983 – 14 III 1985 przez Wydz. V WUSW w ramach SOS krypt. Baza.
Sylwia Wójcikowa