Kosch Jan Stanisław
Jan Stanisław Kosch , ur. 11 VII 1951 w Krakowie. Absolwent Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, Wydz. Prawa i Administracji (1974).
1963–1965 w ZHP. 1975–1976 w Związku Prawników Polskich.
1975–1977 aplikant w Krakowie Sądu Wojewódzkiego w Nowym Sączu. 1977–1978 w Tarnowie Izby Adwokackiej w Krakowie. 1978–1979 stypendysta Collège d’Europe w Brugii (Belgia).
1979 pełnomocnik prawny Tadeusza Kadenacego w procesie o przywrócenie do pracy po zwolnieniu za działalność opozycyjną.
1979–1981 aplikant Izby Adwokackiej w Krakowie, IX–X 1980 doradca prawny MKZ „S” Kraków, do IX 1981 Komitetu Założycielskiego „Solidarności Wiejskiej” na region Polski Południowej z siedzibą w Krakowie/Wojewódzkiego Komitetu Założycielskiego „S” RI tamże, I–II 1981 doradca prawny „Solidarności Wiejskiej” w KS Rzeszowie i Ustrzykach Dolnych.
Po 13 XII 1981 członek Arcybiskupiego Komitetu Pomocy Więźniom i Internowanym w Krakowie, pośrednik w poszukiwaniu miejsca ukrywania dla Jerzego Rożdżyńskiego (zagrożonego internowaniem), udział w pomocy prawnej internowanym i aresztowanym (np. w zwolnieniu ok. 20 internowanych, m.in. Andrzeja Borzęckiego i Bogusława Sonika; autor formuły wniosku o uchylenie internowania), 1982 organizator pomocy prawnej dla Bogdana Klicha oskarżonego o obrazę organów władzy (za śpiewanie piosenek w Ośr. Odosobnienia w Załężu).
11–12 XII 1981 egzamin adwokacki, III 1982 sprzeciw ministra sprawiedliwości wobec wpisu na listę adwokatów z powodu działalności opozycyjnej i odmowy współpracy z SB (z powodu braku uprawnień adwokackich dokumenty sygnował jego ojciec Stanisław Kosch). Od 1983 adwokat (po wygraniu procesu z ministrem), 1983–1990 w Zespole Adwokackim nr 11 w Krakowie. 1984 obrońca Józefa Barana i kilku osób zwolnionych z pracy za działalność w „S”. Od 1985 w kontakcie z Mirosławem Dzielskim; współorganizator Krakowskiego Towarzystwa Przemysłowego, m.in. autor statutu i członek pierwszego zarządu. V 1986 pełnomocnik Jana Rokity w pierwszym wygranym przez opozycję procesie przeciwko MSW, 1986 autor opinii prawnej dla WiP, na jej podst. organizacja ta występowała przed władzami jako ruch, którego rejestracja nie jest konieczna.
1990–2001 adwokat, właściciel kancelarii adwokackiej w Krakowie (m.in. 1998–1999 pełnomocnik rodziny w śledztwie dot. pobicia ze skutkiem śmiertelnym Stanisława Pyjasa). 1990–1991 z-ca przew. Społecznego Komitetu Odnowy Zabytków Krakowa. 1990 doradca Biura Projektowego w Polsce Programu Narodów Zjednoczonych ds. Rozwoju. 1991–2001 prezes zarządu Fundacji L’Arche. 1991–2000 członek zarządu Fundacji Książąt Czartoryskich. 1993–1994 członek Rady Nadzorczej Radia Kraków. Od 2001 zarządca nieruchomości w Krakowie.
Odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności (2019).
24 I 1978–25 III 1982 traktowany przez SB jako KO Dep. I MSW ps. Nilski. Rejestracja była na wyrost, co przyznała późn. sama SB. Nie składał donosów, 1982 wyrzucił nachodzącego go oficera SB. Jego nazwisko w aktach różnych SOR, wysoce prawdopodobne, że był figurantem niektórych, ale z powodu zniszczeń akt brak wystarczającej dokumentacji na potwierdzenie tego.